Hədd (ərəb mənşəli) sözü Azərbaycan dilində geniş məna çalarlarına malikdir və əsasən iki əsas mənada işlədilir:
1. Sərhəd, Hüdud, Məhdudluq: Bu mənada hədd, bir şeyin fiziki və ya məcazi olaraq bitdiyi, sona çatdığı nöqtəni, sərhədini, hüdudunu bildirir. Məsələn, "ölkənin həddi", "torpağın həddi", "səbrinin həddi" kimi ifadələrdə hədd, fiziki və ya mənəvi bir məhdudiyyəti, sərhədi göstərir. Bu mənada hədd, bir şeyin nə qədər uzana biləcəyinin, nə qədər irəli gedə biləcəyinin hüdudunu müəyyənləşdirir. Coğrafiya, siyasət və hətta riyaziyyat kimi müxtəlif sahələrdə də bu mənada işlədilən "hədd" sözü həmin sahələrin anlayışlarına uyğun olaraq dəqiq və konkret mənalar kəsb edir.
2. Hədd-Hüdud, Son, Nəhayət: Bu isə həddin daha məcazi mənasıdır. Bu mənada hədd, bir hadisənin, vəziyyətin, hissin və ya prosesin son nöqtəsini, zirvəsini, nəhayətini bildirir. Məsələn, "sevincinin həddi yox idi" ifadəsində hədd, sevincin sonsuzluğunu, heç bir məhdudiyyətinin olmamasını ifadə edir. Bu mənada hədd, müəyyən bir miqdarın və ya intensivliyin çoxluğunu ifadə edə bilər. Məsələn "əzabının həddi-hüdudu yox idi" ifadəsində, əzabın ölçülməz dərəcədə çoxluğunu bildirir. "Hədd qoymaq" ifadəsi isə bir şeyə məhdudiyyət qoymaq, onu normaya salmaq mənasını verir. Bu, həm fiziki, həm də mənəvi mənada baş verə bilər.
Qısaca desək, "hədd" sözünün mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişsə də, hər iki halda da bir şeyin sona çatması, məhdudlaşması və ya intensivliyi ilə əlaqədardır. Dilçilik baxımından zəngin bir söz olaraq "hədd" müxtəlif sahələrdə müxtəlif çalarlarda istifadə olunur.