Həqiqət (ər. حقیقت - ḥaqīqah) sözü ərəb mənşəli olub, "doğru", "gerçək", "reallıq" mənalarını ifadə edir. Lüğətlərdə sadəcə "doğru olmuş və ya olan şey, hadisə və s." kimi tərifi verilən həqiqət anlayışı, fəlsəfi, dini və elmi baxımdan çox daha geniş və mürəkkəb bir mənaya malikdir.
Həqiqət, subyektiv təcrübələrimizdən müstəqil olaraq mövcud olan obyektiv reallıqdır. Bu, sadəcə bizim gördüyümüz və ya hiss etdiyimiz deyil, həm də bizim bilmədiyimiz, ancaq mövcud olan hər şeydir. Elm, həqiqəti aşkar etməyə çalışan bir proses olaraq, müşahidələrə, təcrübələrə və məntiqi əsaslara əsaslanır. Lakin elmin tapdığı həqiqətlər də mütləq deyil və yeni kəşflərlə dəyişə bilər.
Fəlsəfədə həqiqətin təbiəti əsrlər boyu mübahisə mövzusu olub. İdealistlər həqiqətin şüurun məhsulu olduğunu, realçıların isə həqiqətin şüurdan müstəqil olaraq mövcud olduğunu iddia edirlər. Müxtəlif fəlsəfi məktəblər həqiqəti müxtəlif aspektlərdən araşdırır və ona müxtəlif təriflər verir.
Dində isə həqiqət, ilahi təlimatlar, əxlaqi prinsiplər və ruhani həyatla bağlıdır. Hər bir din öz həqiqətini təbliğ edir və bu həqiqətə inam dindarların həyatının əsasını təşkil edir. Dini həqiqətlər əsasən etiqada, iman əsasına dayanır və elmi metodlarla sübuta yetirilə bilməz.
Gündəlik həyatda isə "həqiqət" sözü daha sadə mənada istifadə olunur: doğru olan, gerçək olan, yalan olmayan hər şey. "Həqiqəti danışmaq" ifadəsi vicdanlılıq, dürüstlük və doğru söz deməyi ifadə edir. Həqiqətin axtarışı və onun müdafiəsi cəmiyyətin əsas sütunlarından biridir, çünki həqiqət olmadan ədalət, etibar və inkişaf mümkün deyil.