Həmavazlıq (ərəb. ھماھنگی - həmahenklik) sözü səslər və ya elementlər arasında mövcud olan gözəl və xoş bir uyğunluq, ahəngdarlıq və balans hissi ifadə edir. Sadəcə səslərin bir-birinə uyğun gəlməsi ilə məhdudlaşmayan həmavazlıq, daha geniş bir məfhum olaraq, musiqinin ahəngdarlığında, şerin ritmik və qafiyə təşkilimdə, rəsmin kompozisiyasında, memarlıqda və hətta həyatın müxtəlif sahələrindəki elementlərin qarşılıqlı əlaqəsində özünü göstərir.
Musiqidə həmavazlıq, melodiyanın, harmoniyanın və ritmin qarşılıqlı təsiri nəticəsində yaranan xoş bir səs təəssüratıdır. Ahəngdar akkordlar, müxtəlif səslərin incə bir şəkildə birləşməsi həmavazlığı əks etdirir. Şeirdə isə həmavazlıq, qafiyə və ritmin vəhdəti, sözlərin və ifadələrin bir-birinə mükəmməl uyğunluğu vasitəsilə özünü büruzə verir. Nəzmi daha da gözəlləşdirən, təsirini artıran bu uyğunluq oxucunun estetik duyğularını oxşayır.
Rəsm əsərlərində həmavazlıq, rənglərin, formaların və xətlərin ahəngdar bir şəkildə təşkili ilə əlaqədardır. Kompozisiyanın bütövlüyü, elementlərin tarazlığı rəsm əsərinin estetik dəyərini artırır. Memarlıqda da həmavazlıq əhəmiyyətli bir prinsipdir. Bina elementlərinin, həndəsi formaların və bəzək detallarının uyğunluğu, bütövlük və gözəllik yaradır.
Beləliklə, həmavazlıq sadəcə səslərin uyğunluğu deyil, müxtəlif elementlərin bir-biri ilə ahəngdar bir şəkildə qarşılıqlı əlaqəsində özünü göstərən incə bir estetik kateqoriyadır. Bu, əsərin və ya hadisənin bütövlüyünü, gözəlliyini və təsirini artıran, təbiətin və insan əməyinin gözəl bir ifadəsidir.