Ahəngdar (fars mənşəli) sifəti, əsasən iki əsas mənada işlənir: birincisi, səslərin və ya rənglərin bir-biri ilə uyğunluğunu, ahəngini bildirir; ikincisi isə daha geniş mənada, ümumiyyətlə hər hansı bir şeyin gözəl, xoş və harmonik olmasını ifadə edir.
Birinci mənada, "ahəngdar" sözü səs ahəngi və ya rəng ahəngi kimi spesifik hallarda istifadə olunur. Məsələn, "ahəngdar səslər" ifadəsi musiqidə və ya şeirdə qulağa xoş gələn, bir-birini tamamlayan səsləri təsvir edir. "Ahəngdar rənglər" isə rəsm əsərində və ya dizaynda gözə xoş gələn, bir-birini tamamlayan rənglərin birliyini ifadə edir. Bu mənada, "ahəngdar" sözü obyektiv bir keyfiyyəti, yəni səslərin və ya rənglərin fiziki xüsusiyyətlərini əks etdirir.
İkinci, daha geniş mənada isə "ahəngdar" sözü, daha subyektiv bir təəssüratı ifadə edir. Bu mənada, bir şeyin ahəngdar olması onun hissi, duyğu və ya ümumi təəssüratının gözəl, xoş, rahatlaşdırıcı və mütənasib olmasını ifadə edir. Məsələn, "ahəngdar bir mənzərə", "ahəngdar bir şəxsiyyət", "ahəngdar bir cəmiyyət" kimi ifadələr bu mənanı əks etdirir. Bu hallarda "ahəngdar" sözü, yalnız səslərin və ya rənglərin deyil, həm də fərqli elementlərin bir-biri ilə uyğunluğunu, tarazlığını və gözəlliyini ifadə edir. Bu geniş mənada "ahəngdar" sözü, "uyğun", "təmiz", "səlis", "harmonik" kimi sözlərlə sinonim olaraq işlənə bilər.
Qeyd etmək lazımdır ki, "ahəngdar" sözünün istifadəsi kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilər. Belə ki, bir mətnin ahəngdarlığı onun dilinin gözəlliyi və tərzini, bir şəxsin ahəngdarlığı isə onun həyat tərzinin və xarakterinin harmoniyasını, bir cəmiyyətin ahəngdarlığı isə onun sosial və iqtisadi rifahını ifadə edə bilər. Bu səbəbdən, "ahəngdar" sözünün mənasını tam dərk etmək üçün onu hansı kontekstdə işləndiyini nəzərə almaq vacibdir.