Həsrətli sifəti, bir insanın ürəyində dərin bir boşluq, tamamlanmamışlıq hissi, əldə edə bilmədiyi bir şeyə, bir insana, bir vəziyyətə qarşı duyduğu güclü istək və arzu hissini ifadə edir. Bu istək sadəcə bir istək səviyyəsində deyil, daha dərin, ruha işləyən, insanın əhval-ruhiyyəsini və həyat tərzini təsir edən bir həsrətdir. Həsrətli insan daim əldə edə bilmədiyi şeyə doğru yönəlir, onu xəyal edir, xatırlayır və bu ona həm kədər, həm də ruhi bir qida verir.
Lüğətdəki "diləkli, arzulu, həsrətkeş" ifadələri həsrətli sözünün mənasını tamamlayır, lakin onun tam dərinliyini ifadə etmir. Çünki həsrət sadəcə bir arzu deyil, daha kompleks, hətta melanxolik bir hissidir. "Həsrətkeş" sözü daha çox həsrətin davamlı olduğunu, insanın bu hisslə yaşamasını vurğulayır. "Diləkli" isə arzunun ifadə olunmasını əks etdirir. Lakin "həsrətli" sözü bütün bunları özündə birləşdirir və eyni zamanda daha çox bir daxili, ruhi vəziyyəti ifadə edir.
Misal olaraq, "həsrətli valideyn" ifadəsi övladından uzaq olan və onunla görüşmək üçün həsrət çəkən bir valideyni, "həsrətli sevgililər" isə ayrı düşmüş və bir-birini çox sevən, görüşmək üçün can atan sevgililəri ifadə edir. Bu ifadələr həsrətin müxtəlif kontekstlərdə necə ifadə olunduğunu göstərir və bu hissin gücünü, dərinliyini vurğulayır. Həsrətli insan həyatını bu həsrətin ətrafında qurur, onu yaşayır və bu hissi dərin daxili təcrübə kimi qəbul edir.