Həsrətkeş (ər. həsrət və fars. …keş) sifət və isim kimi işlənən bir söz olub, "həsrət çəkən", "bir şeyin həsrətində olan" mənasını verir. Sadəcə bir şeyin həsrətini çəkmək deyil, bu həsrətin dərinliyi, iç dünyanın dərinliklərindəki əks-sədası sözün mahiyyətini daha yaxşı ifadə edir. Həsrətkeş insan yalnız itkinin, əldən çıxmışın fəryadını deyil, eyni zamanda, istəyin, arzunun, əldə edilməyənin özünəməxsus bir kədərini də daşıyır.
Sözün "keş" şəkilçisi fars mənşəli olub, "edən", "olan" mənalarını ifadə edir. Beləliklə, "həsrətkeş" sözü əslində "həsrət edən", "həsrətdə olan" kimi daha geniş bir məna daşıyır. Bu, sadəcə bir anlıq duyğu deyil, daha çox davamlı, ruhu bürüyən bir haldır. Həsrətkeş insanın həyatının bir hissəsi həsrətin özü olur, hər bir hərəkəti, hər bir duyğusu bu həsrətin ətrafında formalaşır.
Misal olaraq verilən "Həsrətkeş ana" ifadəsi ananın uşağına, sevdiyi birinə olan dərin, sarsılmaz həsrətini göz önünə gətirir. "İki həsrətkeş birbirinə sarmaşdı" ifadəsi isə iki fərdin ortaq həsrətlərinin onları necə bir-birinə bağladığını, ortaq kədərlərinin aralarındakı əlaqəni daha da möhkəmləndirdiyini göstərir. Bu, həm də həsrətin insanları bir araya gətirən, onlara ortaq bir məkan, ortaq bir duyğu yaradan bir güc olduğunu vurğulayır.
Həsrətkeş olmaq, yalnız kədər deyil, həm də güclü bir istək, bir arzu, bir ümid deməkdir. Bu, həyatın hər anında bizə yoldaşlıq edən, bizi qarşıdakı hədəflərə yönəldən bir hissidir. Həsrətkeş insan həyatın çətinliklərinə baxmayaraq, ümidini itirməyən, öz arzularına doğru irəliləməyə davam edən kəsdir.