Hıçqırmaq (f.): Dərindən, nəfəs alıb-vermək ritmini pozaraq, kəskin və ritmik şəkildə ağlamaq, sözləri qırğın, qırıq-qırıq söyləmək deməkdir. Sadəcə ağlamaq deyil, ağlamanın daha intensiv, duyğuların daha dərin və fiziki olaraq daha təsirli bir ifadəsidir. Hıçqırma, qəfil və şiddətli bir duyğu dalğasının – kədər, qüssə, acı, və ya hətta sevinc kimi – bədəndə yaratdığı fiziki reaksiyanın bir təzahürüdür.
Hıçqırmaq, sadəcə səs çıxarmaqdan çoxdur; bədənin içini bürüyən bir sarsıntı, nəfəs almaqda çətinlik və bəzən özünü itirən bir haldır. Güclü emosiyaların fiziki təzahürü olaraq, hıçqırmaq, ağlayan şəxsin daxili dünyasının dərindən sarsıldığının bir göstəricisidir. Misal olaraq verilən "Gülyaz yaylığının ucunu gözlərinə gətirdi, çiynini ata-ata hıçqırdı" cümləsində həm kədərin dərinliyi, həm də fiziki ifadəsinin şiddəti əks olunur. "Çiynini ata-ata" ifadəsi, hıçqırmanın nə qədər şiddətli və nəzarətsiz olduğunu vurğulayır.
Hıçqırma, həmçinin şəxsin özünü ifadə etmək üçün tapdığı bir yoldur; sözlərlə ifadə olunmayan dərin duyğuların fiziki bir dildir. Bu səbəbdən hıçqırma həmişə mənfi duyğularla əlaqələndirilməməlidir; bəzən çox güclü sevinc və ya fərəh hissləri də hıçqırmaya səbəb ola bilər.