Hırıldamaq: Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında "hırıldamaq" sözü, sadəcə "şit-şit, boş-boş, mənasızca gülmək" mənası ilə məhdudlaşmır. Daha geniş baxış bu sözün arxasında gizlənən emosional və davranışsal nüansları aşkar edir. "Hırıldamaq", səsin yüksəlməsindən, nəzakətsizlikdən və hörmətsizlikdən qaynaqlanan, mənasız və tez-tez sərt bir gülüşü, yəni həm səs tonunda, həm də davranışda bir mənasızlıq ifadə edir.
Bu mənasız gülüşün arxasında gizlənən hisslər müxtəlif ola bilər. Bəzən lovğalanma, özünü böyük göstərmək istəyi, bəzən də qəzəb və narazılığın gizli bir ifadəsi ola bilər. Uşaqlarda müşahidə olunan hırıldamaq, çox zaman diqqət çəkmək, özünü ifadə etmək və ya narazılığını bildirmək üçün istifadə olunan bir üsuldur. Lakin yetkinlərdə bu davranış tərbiyəsizlik, hörmətsizlik və nəzakətsizlik əlaməti olaraq qəbul edilir.
Sözün etimologiyasına nəzər salsaq, "hırıldamaq" felinin səs təqlidi əsasında meydana gəldiyi aydın olur. Bu da sözün ifadə etdiyi səsin xarakterini daha da aydınlaşdırır – boğulmuş, qeyri-müəyyən, və mənasız bir səs. Buna görə də "hırıldamaq", sadəcə bir gülüşdən daha çox, bir davranış və hisslər qarışığının ifadəsidir.
Nəticə olaraq, "hırıldamaq" sözü sadə bir lüğət mənasından daha geniş bir kontekstdə, emosional və sosial aspektlərini nəzərə alaraq təhlil edilməlidir. Sözün istifadə edilməsi kontekstə və müəllifin məqsədinə görə dəyişir və müxtəlif mənalar kəsb edə bilər. Bu sözün istifadəsində diqqətli olmaq və məqsədli istifadə etmək vacibdir.