Hovuz (ər. حوض - ḥauḍ) – su yığmaq və saxlamaq üçün inşa edilmiş, ümumiyyətlə, daş, kərpic, beton və ya digər suya davamlı materiallardan tikilmiş bir su tutucu quruluşdur. Tarixən suyun toplanması, saxlanması və paylanması üçün əsas infrastruktur elementlərindən biri olub. Kənd təsərrüfatında suvarma məqsədilə, şəhərlərdə isə içməli su ehtiyatının təmin olunması və ya yanğın söndürmə işləri üçün istifadə olunub.
Hovuzların ölçüləri və formaları müxtəlif ola bilər; kiçik, fərdi istifadə üçün nəzərdə tutulmuş hovuzlardan tutmuş, böyük, ictimai məqsədlər üçün inşa edilmiş su anbarlarına qədər. Müasir dövrdə hovuzlar əsasən üzgüçülük, əyləncə və ya dekorativ məqsədlər üçün tikilir. Üzgüçülük hovuzları xüsusi dizayn və təchizatlara malik olub, suyun təmizliyini və təhlükəsizliyini təmin edən sistemlərlə təchiz olunur.
Tarixi abidələrdə rast gəlinən hovuzlar, memarlıq üslubları və inşaat texnologiyaları haqqında qiymətli məlumatlar verir. Məsələn, qədim Roma hamamları, İslam memarlığında rast gəlinən sərinlədici hovuzlar (səbilər) və ya orta əsr saraylarında yerləşən dekorativ hovuzlar həm estetik, həm də funksional əhəmiyyət kəsb edirdi. Bu gün də bəzi tarixi hovuzlar öz orijinal vəziyyətində qorunub saxlanılmış və turizm üçün əhəmiyyətli yerlərə çevrilmişdir.
Beləliklə, "hovuz" sözü sadəcə su tutucu deyil, tarixi, mədəni və sosial əhəmiyyət daşıyan, müxtəlif dövrlərdə müxtəlif funksiyaları yerinə yetirmiş bir quruluşdur. Onun müasir istifadəsi əsasən əyləncə və idmanla bağlı olsa da, kökləri qədim zamanlara gedib çıxır və suyun idarə olunması ilə bağlı insan fəaliyyətinin mühüm bir hissəsini təmsil edir.