Höyüş sifəti olaraq əsasən bir qədər yaş, nəmli, rütubətli, nəm çəkmiş deməkdir. Bu, sadəcə “nəm” sözündən daha çox, nəmin dərəcəsini və əşyanın nəmlənmə səviyyəsini ifadə edir. Hava höyüş deyil, amma taxıl, torpaq və ya digər materiallar höyüş ola bilər. Bu hal, materiyada nəmin əhəmiyyətli dərəcədə varlığı, amma aşırı həddə olmaması ilə xarakterizə olunur. Belə ki, höyüş bir şey tam islanmış kimi deyil, nəmini duymaq mümkündür.
Misal olaraq, “höyüş taxıl” ifadəsi, taxılda hələ də bir qədər nəm qalmış, quru olmasına baxmayaraq, tam qurumamış olduğunu göstərir. Bu nəmlik taxılın keyfiyyətinə, saxlanma müddətinə təsir edə bilər. Bu səbəbdən də “höyüş taxıl” ifadəsi kənd təsərrüfatı kontekstində xüsusi əhəmiyyət kəsb edir.
Maraqlı bir tərəfi də “höyüş” sözünün məcazlı mənada işlədilməsidir. “Qurunun oduna höyüş (is)” ifadəsi kimi. Burada “höyüş” sözü artıq fiziki nəmlik deyil, əlavə bir şey, bir qədər çətinlik, maneə və ya əlavə bir yük kimi anlaşılır. Yəni artıq olan, lazım olmayan, amma mövcud olan bir əlavəni, vəziyyəti ifadə edir. Bu mənada “qurunun oduna höyüş” ifadəsi “əlavə çətinlik”, “əlavə yük”, “daha çox problem” kimi tərcümə edilə bilər. Bu, sözün mənasının genişlənməsini və dilin zənginliyini göstərir.