Xəncər (fars. خنجر - xancar) qısa, əsasən ucu sivri və iki tərəfli iti bıçaqdan ibarət olan soyuq silahdır. Tarix boyu müxtəlif mədəniyyətlərdə həm hərbi, həm də mərasim silahı kimi geniş yayılmışdır. Onun ölçüləri və dizaynı bölgədən və dövrdən asılı olaraq dəyişsə də, əsas funksiyası həmişə yaxın döyüşdə düşmənə zərər vurmaq olub.
Xəncərlər sadə, praktik dizayndan zərif, bəzəkli formalara qədər müxtəlif üslublarda hazırlanıb. Bəziləri sadəcə işlək silah kimi düşünülmüş, bəziləri isə qiymətli metallardan, sümüklərdən və qiymətli daşlardan hazırlanaraq status simvolu və ya sənət əsəri kimi dəyərləndirilib. Sapları ağacdan, sümükdən, fil sümüyündən, hətta qiymətli metallardan hazırlanırdı və tez-tez oyma və ya naxışlarla bəzədilirdi.
Tarixi mənbələr, ədəbiyyat və arxeoloji tapıntılar xəncərlərin min illər əvvəl meydana gəldiyini və müxtəlif döyüşçülər, əsgərlər, hətta rəsmi şəxslər tərəfindən istifadə edildiyini göstərir. Qədim Misirdən tutmuş, Orta əsr Avropaya qədər, xəncərlər həm meydanda, həm də gizli sui-qəsdlər zamanı ölümcül bir silah olub.
Misaldakı "Otağın baş tərəfindən divardan bir maral başı, bir də tüfəng, onun da altında bir xəncər asılmışdı" cümləsi, xəncərin həmin dövrdə evdəki silahlar arasında adi bir əşya olduğunu göstərir. Bu, həm də silahların status simvolu və ya qorunma vasitəsi kimi evlərdə saxlanılmasının ənənəsinə işarə edir.