Xoşhal (fars. xoş və ər. hal) sifəti, əsasən daxili bir duyğu vəziyyətini, ruhi rahatlığı ifadə edir. Sadəcə "şad" və ya "məmnun" olmaqdan daha dərin bir mənaya malikdir. Xoşhal insanın əhval-ruhiyyəsi yüksək, üzü gülər, daxilən sülh və sakitlik hiss edir. Bu, sadəcə kənardan görünən bir təbəssüm deyil, daxili bir harmoniya vəziyyətidir. O, həyatdan razıdır və yaşadığı anın ləzzətini duyur.
Xoşhal olmaq, müvəqqəti bir duyğu vəziyyəti deyil, daha çox davamlı, içdən gələn bir vəziyyətdir. Məsələn, bir hədiyyə almaq və ya müvəffəqiyyət qazanmaq müvəqqəti sevinc gətirə bilər, ancaq xoşhal olmaq, həyatın gündəlik axarında da içdən rahatlıq və qaneolma hissi deməkdir. Bu vəziyyət, hətta çətinliklər və problemlərlə qarşılaşdıqda belə, ümid və müsbət düşüncəni qorumağa imkan verir.
Ədəbiyyatda xoşhal sözü, insanın daxili dünyasının zənginliyini və incəliklərini əks etdirmək üçün istifadə olunur. Nəzərə alsaq ki, sözün etimologiyasında həm fars, həm də ərəb dillərinin təsiri var, bu, onun mədəniyyətlərarası bir anlayış olduğunu və uzun tarixi köklərə malik olduğunu göstərir. "Çox olduqca qəmü dərdim, rəhi-eşq içrə xoşhaləm" misalında olduğu kimi, hətta dərin kədər və əzab içində belə, xoşhal olmaq, məhəbbət və ümid hisslərinin üstünlüyünü, ruhun gücünü və dözümlülüyünü ifadə edir.
Beləliklə, xoşhal olmaq sadəcə şadlıq və məmnuniyyətdən daha artıqdır; bu, həyatın mənfi tərəflərinə baxmayaraq daxili sülh və pozitivliyə sahib olma halını ifadə edən bir anlayışdır. Bu, həyat fəlsəfəsinin bir hissəsidir və müsbət düşüncənin gücünün əyani təzahürüdür.