Xoşsöhbət (fars. xoş və ər. söhbət) sifəti olaraq, söhbəti xoş, dinləməkdən zövq alınan, həmçinin yaxşı müsahib, söhbətcil mənasını daşıyır. Sadəcə "söhbətcil" olmaqdan daha çox, xoşsöhbət bir insanın söhbətinin keyfiyyətini önə çəkir. Onunla söhbət etmək dinləyicidə xoş duyğular yaradır, maraq doğurur və əyləncəli olur. Bu, yalnız danışığın miqdarı ilə deyil, söhbətin mövzularının maraqlılığı, dil ifadəsinin gözəlliyi, anlatım üslubunun səlisliyi və müsahibin intellektual səviyyəsi ilə də bağlıdır.
Xoşsöhbət insan, söhbətin əsl sənətkarıdır. O, dinləyicinin maraq dairəsini dəqiq müəyyənləşdirərək, ona uyğun mövzular seçir və onları şövqlə, canlı və cəlbedici şəkildə anladır. Söhbət zamanı yaranan hər hansı bir səssizlik anını sözlərin incəliyi ilə doldurmağı bacarır. Xoşsöhbət insanın söhbəti insanlara ruhani doyum verir, onları yeni fikirlərlə zənginləşdirir və həyata daha müsbət baxmağa təşviq edir. "Badisəba xanımın çox xoşsöhbət və zarafatcıl olduğu meydana çıxdı" ifadəsi, bu keyfiyyətin nə dərəcədə istənilən və dəyərli olduğunu göstərir.
Ümumiyyətlə, xoşsöhbətlik insanlarla qarşılıqlı münasibətlərdə, dostluğun və əlaqələrin qurulmasında böyük rol oynayır. Bu keyfiyyət həm şəxsi, həm də peşə həyatında böyük əhəmiyyətə malikdir.