İfaçılıq, bir musiqi əsərinin və ya dramatik bir rolun, yaradıcı düşüncə və ifadə ilə canlandırılması sənətidir. Bu, sadəcə notaları oxumaq və ya dialoqu söyləməkdən daha çoxdur; ifaçılıq, əsərin ruhunu, duyğularını və mənasını tamaşaçıya çatdırmağı hədəfləyən mürəkkəb bir prosesdir.
Bir musiqiçi üçün ifaçılıq, yalnız əsərin texniki cəhətlərini mükəmməl şəkildə yerinə yetirməkdən deyil, həm də həmin əsəri özünəməxsus şəkildə, duyğularını əlavə edərək ifadə etməkdən ibarətdir. Bu, səsin tonu, ifadə, temp, ritm, pauzalar və digər musiqi vasitələrindən istifadə etməklə əsərin mənasını dərinləşdirmək, onun emosional təsirini artırmaq deməkdir. Bəstəkarın niyyətinə dərin baş vurmaq, əsərin tarixi və mədəni kontekstini anlamaq ifaçılığın vacib tərkib hissəsidir.
Dramatik sənətdə isə ifaçılıq, aktyorun rolunu həyatda canlandırması, personajın duyğularını, motivasiyalarını, münasibətlərini tamaşaçıya inandırıcı şəkildə çatdırması deməkdir. Bu, fiziki hərəkətlər, mimika, səs tonu, nitq texnikası və digər ifadə vasitələrindən ustalıqla istifadəni tələb edir. Aktyorun öz şəxsiyyəti ilə personaj arasındakı qarşılıqlı əlaqə, rolun inandırıcı şəkildə ifa olunmasında mühüm rol oynayır.
İfaçılıq məharəti, uzun illər təlim, təcrübə və davamlı inkişaf tələb edən bir bacarıqdır. İfaçı, öz sənətinə həsr olunmuş, daim öyrənən və inkişaf edən bir şəxs olmalıdır. İfaçılıq xüsusiyyəti isə, doğma istedad, yaradıcılıq, duyğu və ifadə qabiliyyəti ilə yanaşı, həm də səbr, çalışqanlıq və özünə inam tələb edir. Nəticədə isə, bənzərsiz və yadda qalan bir ifa, tamaşaçının ürəyini fəth edən bir təcrübə yaranır.