İffət, ərəb mənşəli bir söz olub, sadəcə "saflıq" və "təmizlik"dən daha geniş və dərin bir mənaya malikdir. Lüğətlərdəki qısa izahı - "saflıq, təmizlik, irz, namus, həya, əxlaq" - iffətin əhatə etdiyi mənəvi keyfiyyətlərin yalnız bir hissəsini əks etdirir.
İffət, insanın özünə, bədəninə, ruhuna, düşüncəsinə və əxlaqına qarşı duyduğu dərin hörmət və ehtiramdır. Bu, sadəcə cinsi əlaqələrdə təmizlik deyil, həm də mənəvi cəhətdən paklıq, əxlaqi prinsiplərə sadiqliyi, şərəf və ləyaqəti əhatə edir. İffətli insan özünü hər cür pislikdən, əxlaqsızlıqdan və alçaqlıqdan uzaq tutur. O, ədalətli, dürüst və vicdanlıdır.
İffətin mədəniyyətlər arasında təfsiri fərqlənə bilsə də, əsas mahiyyəti hər zaman insanın mənəvi təmizliyi və özünə hörməti olub. Həyatın müxtəlif sahələrində iffətin əhəmiyyəti danılmazdır. O, şəxsi münasibətlərdə etimadı, cəmiyyətdə sabitliyi, davranışlarda isə nizamı təmin edir.
Verilən misal – "Hər iki tərəfim təhlükəli uçurum… Burada qalsam, Turxan bəyin murdar nəfəsi, qoşulub qaç" – iffətin pozulması təhlükəsinin əyani təsviridir. Sözügedən qəhrəman, mənəvi təmizliyini qorumaq üçün, pis bir təklifdən imtina etmək məcburiyyətində qalır. Bu, iffətin yalnız qadınlara deyil, hər bir insana aid olduğunu vurğulayır.