İqbal (ərəbcədən) sözü, Azərbaycan dilində əsasən iki əsas mənada işlədilir: bəxt və tale.
Birinci mənada, iqbal, insanın həyatında yaşadığı hadisələrin, qarşılaşdığı imkanların və nəticələrin ümumi bir yekunudur. Bu, sadəcə şans və ya təsadüfi hadisələrdən deyil, həm də insanın öz səylərindən, qərarlarından və seçdiklərindən asılıdır. İqbal yüksək olduqda, insan xoşbəxtlik, uğur və rifah yaşayır; əksinə, aşağı iqbal dövründə çətinliklər, məğlubiyyətlər və bədbəxtliklər daha çox olur. Beləliklə, iqbalın mənası sabit deyil, müəyyən bir dövr üçün, hətta gün üçün belə dəyişə bilər.
İkinci mənada, iqbal, bəxti gətirmə kimi başa düşülür. Bu mənada, iqbal müsbət bir nəticənin, uğurun və ya müvəffəqiyyətin simvoludur. Misal üçün, "Bu layihə onun iqbalına çevrildi" deyəndə, layihənin uğurlu nəticə verməsi nəzərdə tutulur. Bu, insanın öz bacarıq və səylərindən asılı olmayaraq, xoşbəxt bir təsadüf, kəşf və ya fürsət ola bilər.
Sözün ədəbiyyatda istifadəsi daha da genişdir. Misal üçün, şeirdə verilən "Sənsən mənim ayım, günüm, hilalım; Dövlətim, iqbalım, cahım, cəlalım" misrasında iqbal, sevilən bir insanın gətirdiyi xoşbəxtlik, şərəf və şöhrəti ifadə edir. Bu mənada, iqbal insanın həyatının mənası, ən dəyərli hissəsi kimi təqdim olunur.
Qısaca desək, iqbal, həm subyektiv, həm də obyektiv amillərdən təsirlənən, həyat yolumuzda qarşılaşdığımız hadisələrin, uğur və məğlubiyyətlərimizin bir yekunudur; eyni zamanda, bəxti gətirmə, uğur və xoşbəxtliyin metaforik təsviridir. Onun mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişir və çoxşaxəlidir.