İtaət (ərəbcədən) - bir kəsə, bir qüvvəyə, bir qaydaya, bir əmrinə tam tabe olmaq, boyun əymək, sözünə qulaq asmaq, göstərişlərini yerinə yetirmək deməkdir. Bu, sadəcə bir əmri yerinə yetirməkdən daha çox, könüllü və içdən qəbul edilmiş bir tabelik, hörmət və itaətkarlıq halını ifadə edir. İtaət etmək, verilən tapşırıqların həyata keçirilməsini sadəcə yerinə yetirməkdən daha əhəmiyyətli bir mənəvi və etik məqamı özündə əks etdirir.
İtaət anlayışı müxtəlif mədəniyyətlərdə və kontekstlərdə fərqli mənalar kəsb edə bilər. Məsələn, ata-anaya itaət, bir çox cəmiyyətdə dərin sosial və mənəvi əhəmiyyətə malikdir və ailənin ahəngi, qayda-qanunu üçün vacib bir element hesab olunur. Lakin bu itaət, kör-körənə tabe olmaq deyil, hörmət və sevgi əsasında qurulan qarşılıqlı münasibətlər sistemini nəzərdə tutur.
Qanunlara və qaydalara itaət isə cəmiyyətin quruluşunu təmin edən vacib bir amildir. İnsanlar cəmiyyətin ümumi xoşbəxtliyi üçün müəyyən qayda-qanunlara əməl etməli, onlara itaət etməlidirlər. Lakin, bu itaət də məcburiyyət əsasında deyil, məsuliyyət və vətəndaşlıq şüuru çərçivəsində olmalıdır.
Tarix boyu, itaət anlayışı müxtəlif ideologiyalar və siyasi sistemlər tərəfindən istifadə edilmiş, həm müsbət, həm də mənfi nəticələr vermişdir. Absolut itaət tələbi çox vaxt özbaşınalığa, zülmə və insan hüquqlarının pozulmasına səbəb olmuşdur. Ona görə də, itaət anlayışına yanaşmada balans çox vacibdir: hörmət və məsuliyyət əsasında qurulmuş itaət cəmiyyətin inkişafına töhfə verir, kör-körənə itaət isə cəmiyyət üçün təhlükəli ola bilər.