Kamil (ərəbcədən) sifət. Əsas mənası "nöqsansız", "qüsursuz", "bitkin", "tam" və "mükəmməl" olmaqdır. Lakin bu sadə təriflər, kəlmənin zəngin məna dünyasını tam əks etdirmir. Kamillik, sadəcə bir şeyin fiziki və ya görünən cəhətlərinin mükəmməl olması deyil, həm də onun mahiyyətinin, varlığının bütün təzahürlərində tamlıq, harmoniya və məntiqi ardıcıllıq deməkdir.
Bir əsərin "kamil" olması yalnız onun texniki cəhətdən mükəmməl yazılması ilə deyil, həm də ideya, forma və məzmunun bir-birini tamamlaması, oxucuda dərin və davamlı təsir yaratması ilə bağlıdır. Mənəvi kamillik isə daha da geniş bir anlayışdır. Bu, insanın mənəvi keyfiyyətlərinin - əxlaqının, düşüncəsinin, davranışının - ən yüksək səviyyəyə çatması deməkdir. Kamil insan, həm özünü, həm də ətrafını mənfi təsirlərdən qoruyaraq, həyatın bütün çətinliklərinə dözümlülük və müdrikliklə yanaşır.
Ədəbiyyatda, "kamil" sözü tez-tez mistik, ilahi bir məna daşıyır. Bu, insanın mükəmməllik səviyyəsinə çatması, ilahi varlığa yaxınlaşması, özünü tanıması və həqiqəti dərk etməsi mənasını ifadə edə bilər. Misal üçün, sufizmdə kamillik, insanın Allahla vəhdətə çatması kimi təsvir olunur. Beləliklə, "kamil" sözünün mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilsə də, əsasında həmişə tamlıq, mükəmməllik və mənəvi üstünlük fikri dayanır.
Qeyd olunan şeir misalında ("Cəmali-batinim kamildi, yox bir zərrə nöqsanı; Nə qəm, ey mahi-bimehrim, gər o...") isə "kamil" sözü həm zahiri gözəllik ("cəmal"), həm də daxili mənəviyyat ("batin") baxımından mükəmməllik, nöqsansızlığı bildirir. Bu, həm də mənəvi gözəlliyin zahiri gözəllikdən üstün olduğunu vurğulayır.