Kəbin (fars. كبين) sözü Azərbaycan dilində köhnə bir termin olaraq, nikahın qanuni olaraq bağlanmasını təsdiq edən hüquqi sənədin və ya prosesin özünü bildirir. Müasir dövrdə daha çox "nikah müqaviləsi" kimi qəbul olunsa da, kəbin tarixən daha çox nikah bağlanmasının əsasını təşkil edən maliyyə və hüquqi təminatı ifadə edirdi.
Klassik mənasında kəbin, kişinin qıza (və ya onun valideynlərinə) ödədiyi və ya ödəməyi öhdəsinə götürdüyü pul və ya əşya (mehr) ilə bağlıdır. Bu mehr, qadının nikahda hüquqlarını qorumaq məqsədi daşıyırdı və boşanma halında qadının maliyyə təminatını təmin edirdi. Beləliklə, kəbin sadəcə "başlıq pulu" deyil, qadının sosial və iqtisadi təminatını qoruyan bir təsisat idi.
Tarix boyu kəbinin forması və məzmunu müxtəlif mədəniyyətlərdə və dövrlərdə dəyişsə də, əsas mahiyyəti – nikahın qanuni olaraq bağlanması və qadının hüquqlarının qorunması – dəyişməz qalmışdır. Müasir Azərbaycan qanunvericiliyində kəbin anlayışı müəyyən qədər dəyişərək nikah müqaviləsi formasını almışdır, lakin onun əsas prinsipləri hələ də qorunub saxlanılır.
Maraqlıdır ki, kəbinin mərasimi və onunla əlaqədar adət-ənənələr hər bir regionda özünəməxsus xüsusiyyətlərə malikdir. Bu, kəbinin sadəcə bir hüquqi akt deyil, həm də sosial və mədəni bir hadisə olduğunu göstərir. Bu mərasimdə iştirak edən şəxslərin sayı, kəbinin oxunma üsulu, onun qeydiyyata alınma forması və sairə mədəniyyətdən asılı olaraq fərqlənə bilər.