Kəkkilti (is.) – Kəkliyin xarakterik, təkrarlanan səsi. Bu səs, kəkliyin özünəməxsus çağırışı, cüt tapmaq, əraziyə sahib çıxmaq və ya təhlükəni bildirmək kimi müxtəlif məqsədlər üçün istifadə olunur. Səsin tonu, tezliyi və uzunluğu kəkliyin növünə, cinisinə və vəziyyətinə görə dəyişir. Kəkkilti, adətən, qısa, kəskin və sərt səslərdən ibarət olur və qulaqda aydın eşidilir.
Kəkkilti yalnız kəkliyin səs çıxarışından ibarət deyil, həm də onun ümumi davranışına, bədən dilinə bağlıdır. Məsələn, kəklik kəkkilti ilə yanaşı, quyruğunu qaldırıb aşağı salma, qanadlarını açıb bağlama kimi hərəkətlər də edə bilər. Bu hərəkətlər səsin mənasını daha aydınlaşdırır və kəkliyin niyyətini daha yaxşı anlamağa imkan verir.
Ornitoloji tədqiqatlar göstərir ki, kəkkilti, kəkliyin ünsiyyət sisteminin mühüm bir hissəsidir. Müxtəlif kəkkilti növləri, kəkliyin fərqli mesajlarını ötürür. Bu mesajlar həm daxili (məsələn, cütə çağırış), həm də xarici (məsələn, düşmənə qarşı xəbərdarlıq) amillərə aid ola bilər. Beləliklə, sadəcə bir səs kimi görünən kəkkilti, əslində, kəkliyin mürəkkəb ünsiyyət dilinin bir elementidir.
Ədəbiyyatda kəkkilti, təbiətin səslərinin təsvirində, ovçuluq və kənd həyatını əks etdirən əsərlərdə tez-tez istifadə olunur. Bu səs, həm də sakit, təbii mühitin simvolu kimi qəbul edilə bilər. "Kəkliyin kəkkiltisi eşidilirdi" ifadəsi sakit bir təbiət mənzərəsini, ətrafın sakitliyini və kənd həyatının təmizliyini canlandırır.