Kəm-kəsir (fars. kəm və ər. kəsr) sözü Azərbaycan dilində çatışmazlıq, nöqsan, qüsur və ya eksiklik mənasında işlənir. Bu termin, bir şeyin tam, bütöv və ya ideal olmamasından irəli gələn çatışmayan cəhətləri, eksiklikləri ifadə edir. Əsasən mənfi kontekstdə istifadə olunsa da, bəzən bir şeyin təkmilləşdirilməsinə ehtiyac olduğunu vurğulamaq üçün də istifadə edilə bilər.
Etimoloji baxımdan, sözün iki əsas kökünə - farsca "kəm" (az, azalmış) və ərəbcə "kəsr" (qırıq, qüsurlu, əskik) sözlərinə istinad edilir. Bu da kəm-kəsir sözünün mənasının əsasını əks etdirir: bir tamın parçalanmış, natamam, qüsurlu və ya tamamlanmamış hissəsi.
Kəm-kəsir anlayışı müxtəlif sahələrə aid ola bilər. Məsələn, bir əsərin kəm-kəsirləri, bir sistemin kəm-kəsirləri, insanın şəxsiyyətinin kəm-kəsirləri və s. Bu, həm maddi, həm də mənəvi aləmləri əhatə edən geniş bir anlayışdır. Tükəzbanın şeirindəki “Heç bir zaddan kəm-kəsir yoxdur” misrası isə, mövcud olan hər şeyin özünəməxsus gözəllik və kamilliyə malik olduğunu, heç bir şeyin mütləq çatışmazlıqdan məhrum olmadığını ifadə edə bilər. Bu, fəlsəfi bir baxış bucağıdır və kəm-kəsir anlayışının mütləq mənfi mənada deyil, nisbi bir şəkildə də qəbul edilə biləcəyini göstərir.
Ümumiyyətlə, kəm-kəsir sözü, ədəbiyyatda, elmdə və gündəlik danışıqda geniş istifadə olunan, mənası zəngin və çoxcəhətli bir termindir.