Kəmhövsələ sifəti, farsca "kəm" (az, qısa) və ərəbcə "hövsələ" (səbir, dözüm, təmkin) sözlərindən əmələ gəlmiş mürəkkəb bir sözdür. Lüğətlərdə sadəcə "hövsələsi olmayan, səbirsiz, tez əsəbiləşən" kimi tərif olunsa da, kəmhövsələlik daha çoxşaxəli və dərin bir anlayışı əhatə edir.
Kəmhövsələ insan, sadəcə səbri az olan kimsə deyil. O, özünün və ətrafındakıların emosiyalarını idarə etməkdə çətinlik çəkən, tez qıcıqlanan, hər şeyə dərhal reaksiya verən və nəticədə tez-tez əsəbiləşən bir şəxsiyyətdir. Onlar üçün gözləmək, planlaşdırma və sistemli işləmək çətin ola bilər. Kiçik problemlər belə onlarda böyük əsəbləşmələrə səbəb ola bilər.
Kəmhövsələliyin səbəbləri müxtəlifdir. Genetik meyllilik, stressli həyat tərzi, psixoloji problemlər, tərbiyə üsulları və hətta bəzi tibbi vəziyyətlər kəmhövsələliyə səbəb ola bilər. Həmçinin, kəmhövsələlik müəyyən bir yaş dövrü ilə də əlaqəli ola bilər, məsələn, uşaqlar və yeniyetmələr yetkinlərə nisbətən daha kəmhövsələ ola bilərlər.
Məşədi İbadın misalında olduğu kimi, "O cürə evdə böyüyən qız bir az kəmhövsələ olar" ifadəsi, tərbiyənin və ətraf mühitin kəmhövsələliyin formalaşmasında rolunu vurğulayır. Belə ki, stresli və qeyri-sabit bir mühitdə böyüyən insanlar, daha çox kəmhövsələ ola bilərlər. Ancaq bu, həmişə belə deyil və kəmhövsələliyin digər səbəbləri də nəzərə alınmalıdır.
Kəmhövsələlik, həm özünə, həm də ətrafdakılara mənfi təsir edə bilən bir xüsusiyyətdir. Ancaq bu, dəyişdirilə bilməyən bir xüsusiyyət deyil. Psixoloji dəstək, özünü idarəetmə texnikaları və stressə qarşı mübarizə üsulları kəmhövsələliyin aradan qaldırılmasına və ya ən azından idarə olunmasına kömək edə bilər.