Kəm-kəm (fars mənşəli zərf) – Azərbaycan dilində "az-az", "yavaş-yavaş", "asta-asta" mənalarında işlənən bir zərfi ifadə edir. Bu söz, hərəkətin, prosesin və ya hadisənin yavaş və tədricən baş verməsini bildirir. Tədricən artan və ya azalan bir şeyin təsvirində istifadə edilə bilər. Məsələn, "Günəş kəm-kəm batırdı" cümləsində günəşin yavaş və tədricən batması təsvir olunur.
Kəm-kəm sözünün daha maraqlı tərəfi onun ifadə etdiyi tədricənliyin insanı düşüncələrə qərq edə bilməsidir. Yavaşlıq həm sakitliyi, həm də qaçılmazlığı bildirə bilər. Əsərlərdə, xüsusilə də şeirlərdə kəm-kəm sözünün istifadəsi, oxucuda həmin hadisənin ağırlığını və əhəmiyyətini daha aydın şəkildə hiss etdirir.
Əli Nazim tərəfindən verilən "Lakin saqın, ölüm günü kəm-kəm yaxınlaşır" misalında, "kəm-kəm" sözü ölümün qaçılmazlığını, tədricən yaxınlaşmasını, lakin bu yaxınlaşmanın səssizcə, gözlənilmədən baş vermədiyini ifadə edir. Bu, hadisənin təsirini daha da gücləndirir. Ölümün qaçılmazlığının səssizcə, amma daimi davam edən bir proses olmasını vurğulayır. Bu cür istifadə sözə metaforik bir əhəmiyyət qatır, sadəcə fiziki bir yavaşlığı deyil, vaxtın qarşıya gələn bir hadisəyə doğru dəyişməz hərəkətini ifadə edir.
Yekun olaraq, "kəm-kəm" sözü sadəcə bir yavaşlığı deyil, daha dərin mənaları özündə əks etdirən bir ifadədir. Onun istifadəsi əsərlərə poetiklik və düşüncəyə səbəb olan bir dərinlik əlavə edir.