Kənar sözü fars mənşəli olub, əsasən "qıraq" sözünün sinonimi kimi işlənir. Ancaq "qıraq"dan fərqli olaraq, "kənar" daha çox müəyyən bir səthin, ərazinin, obyektin sərhəd xəttini, həndəsi və ya fiziki məhdudlaşdırıcı nöqtəsini ifadə edir. Sadəcə bir yerin ucqar hissəsini deyil, həm də o səthin başqa bir şeylə təmas etdiyi xətti təyin edir.
Məsələn, "çayın kənarı" deyərkən söz yalnız çayın suyunun bitdiyi xətti deyil, həm də su ilə quru quru sahənin qovuşduğu həmin konkret zolağı nəzərdə tuturuq. "Yolun kənarı" ifadəsində isə yolun səthinin bitdiyi və başqa bir səthlə (məsələn, çəmənlik, kənar) təmas etdiyi xətt nəzərdə tutulur. Bu mənada kənar daha konkret və həndəsi bir ifadədir.
Maraqlı bir nüans da "kənar" sözünün məcazi mənalarda işlənməsidir. Məsələn, "məsələnin kənarı" deyərkən, əsas mövzudan kənarda qalan, ikinci dərəcəli məqamları ifadə edirik. Bu, sözün fiziki məkan mənasından məcazi, mənəvi məkana keçidinin göstəricisidir. Beləliklə, "kənar" sözü sadəcə bir yerin fiziki sərhədini deyil, həm də bir şeyin həddini, məhdudiyyətini, xaricini ifadə etmək üçün də işlədilə bilər.
Ədəbiyyatda verilən misalda ("…Bir həyətdə bir müsəlman arvadı arxın kənarında qab yuyurdu") "kənar" sözü arxın su səthinin bitdiyi yer, yəni arxın quru yerlə qovuşduğu sərhəd xəttini göstərir. Bu misal sözün konkret məkan mənasını əyani şəkildə təsvir edir.