Kənarə (fars. كَنارَه - kənāre) sözü Azərbaycan dilində köhnə bir termin olaraq əsasən iki mənada işlənir. Birincisi, və daha əvvəlki istifadəsi, kitab səhifələrinin kənarındakı əlavə yazıları, şərhləri, qeydləri və ya bəzən hətta minyatür rəsmləri ifadə edir. Bu, müasir "haşiyə" sözünün daha qədim bir sinonimi sayıla bilər, ancaq daha geniş məna daşıyır. Çünki haşiyə daha çox mətnə əlavə olaraq yalnız kiçik şərhlər üçün istifadə olunur, kənarə isə daha geniş, hətta geniş mətnlər və ya rəsmlər üçün istifadə oluna bilər.
İkinci mənası isə daha ümumi və müasir bir məna daşıyır. Bu mənada "kənarə" bir şeyin sərhəddi, haşiyəsi, qırağı və ya çərçivəsini bildirir. Məsələn, "xalçanın kənarəsi", "bağçanın kənarəsi", "gölməçənin kənarəsi" kimi ifadələrdə istifadə olunur. Bu mənada sinonim olaraq "kənar", "qıraq", "çərçivə" və "haşiyə" sözlərini istifadə etmək olar, lakin hər birinin öz incə məna fərqləri mövcuddur. "Kənarə" sözü daha çox fiziki bir sərhəddi, bir növ haşiyəni ifadə edir, xüsusilə də dekorativ bir elementi əhatə edərsə.
Tarixi kontekstə nəzər saldıqda, "kənarə" sözünün ədəbiyyatda, xüsusilə də əlyazmaların və qədim kitabların bəzədilməsində mühüm rol oynadığını görərik. Bu, yalnız mətnin əlavə məlumatlarla zənginləşdirilməsini deyil, həm də estetik bir element kimi kitabın ümumi görünüşünə töhfə vermişdir. Beləliklə, "kənarə" sözü sadə bir coğrafi və ya fiziki mənadan daha çox tarixi və mədəni bir yük daşıyır.