Kəndi: Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında "kəndi" sözü, əsasən Füzuli kimi klassik şairlərin əsərlərində rast gəlinən, çoxmənalı bir termindir. Müasir Azərbaycan dilində geniş istifadə olunmasa da, köhnə ədəbi dilin tərkib hissəsi olaraq, özünəməxsus bədii yük daşıyır. "Olsak məhbublərin eşqi cəhənnəm səbəbi; Hur-qılmanı qalır kəndisinə rizvanın" misrasında olduğu kimi, "kəndi" sözü "özü", "canı", "nəfsi" mənasında işlənir. Bu istifadə, şairin sevgilisinin gözəlliyinə və onunla olan əlaqəsinin ruhani bir həzzə çevrilməsinə vurğu edir. "Kəndi" sözünün bu mənası, sadəcə bir təkrar deyil, şeirin məcazlı ifadəsinə dərinlik qatır, oxucuya daha geniş bir duyğu spektrini açır.
Başqa bir mənada isə, "kəndi" sözü, "öz kəndi", yəni "doğma kəndi" mənasında da istifadə oluna bilər. Füzuli misrasında istifadə olunan məna bu deyil, lakin sözün bu digər mənası da onun tarixi kontekstini anlamaq üçün vacibdir. Belə ki, klassik ədəbiyyatda şairin öz doğma yerini və ya sevgilinin yaşadığı yeri xatırlatmaq üçün bu sözün istifadə olunması ehtimalı yüksəkdir.
Qısaca, "kəndi" sözü, çoxsaylı mənaları ilə, Azərbaycan ədəbiyyatının zənginliyinə və dilin ifadə imkanlarının genişliyinə parlaq bir nümunədir. Müasir dilin istifadəsindən kənarda qalsa da, köhnə ədəbi mətnləri anlamaq və qiymətləndirmək üçün onun mənalarını bilmək zəruridir. "Kəndin ki" kimi qısa ifadələr də şeirin ritmik quruluşuna və poetik təsirə öz töhfələrini verirlər.