Kətil sözü Azərbaycan dilində əsasən sadə, söykənəci olmayan oturacaq növü üçün işlənir. Lüğətlərdə "taburet" və ya "sadə kürsü" kimi tərcümələri olsa da, kətilin özünəməxsus xüsusiyyətləri və kontekstə görə dəyişən mənaları var.
Kətil, əsasən ağacdan hazırlanan, dörd ayağı olan, arxası olmayan və adətən hündürlüyü nisbətən aşağı olan bir oturacaqdır. Söykənəcəyin olmaması onun fərqləndirici xüsusiyyətidir. Bu, onu stuldan və ya kürsüdən fərqləndirir. Stul və kürsülərdə olan arxa və əlavə dizayn elementləri kətildə yoxdur. Sadəliyi və praktikliyi ilə seçilir.
Misalda verilən "Şərəfoğlu ağ kətili taxtın yanına çəkib..." cümləsindən göründüyü kimi, kətil həm də mərasimlərdə, qonaq qəbulunda və ya adi həyatda sadə, lakin lazımi bir oturacaq kimi istifadə edilə bilər. Kətilin materiallarına görə də fərqlər ola bilər. Ağacdan başqa, digər materiallardan da hazırlana bilər, lakin əsasən ağac ənənəvi seçimdir. Misalda "ağ kətil" ifadəsi istifadə edilmişdir ki, bu da kətilin ağ rəngdə olmasını göstərir.
Kətilin, funksional bir əşya olmaqdan əlavə, bədii ədəbiyyatda da simvolik məna daşıya bilər. Məsələn, sadəliyi, təvazökarlığı, və ya hətta müəyyən bir sosial vəziyyəti təmsil edə bilər. Beləliklə, kətilin mənası yalnız onun fiziki xüsusiyyətləri ilə məhdudlaşmır, həm də istifadə olunduğu kontekstdən asılı olaraq daha geniş mənalar kəsb edə bilər.