Kəyan (fars. كيان) klassik fars ədəbiyyatında və tarixində İran şahlarına verilən ümumi bir addır. Sadəcə bir titul olaraq deyil, həm də şahzadəlik, möhtəşəmlik və İran imperiyasının əzəmətli keçmişi ilə bağlı bir simvol kimi qəbul olunmuşdur. "Kəyan" sözü "varlıq", "mövcudluq" və ya "özlük" mənalarını da ehtiva edərək, İran şahlarının şahənşah statusunun, möhkəm hakimiyyətinin və əbədiyyət arzusunun bir təcəssümü kimi təqdim edilirdi.
Tarixi mənbələrə əsasən, Kəyan adı, əfsanəvi Kəyanilər sülaləsinə (Keyxüsrev, Keykavus, Keyqubad və s.) aid olan şahlarla əlaqələndirilir. Bu şahlar, Fərdousinin "Şahnamə"sində təsvir olunduğu kimi, qəhrəmanlıq, hikmət və ədalətlərinin simvolu kimi təsvir edilərək, İran milli kimliyinin formalaşmasında əhəmiyyətli rol oynamışlar. Beləliklə, Kəyan adı sadəcə bir titul deyil, həm də millətin tarixi və mədəni irsi ilə bağlı bir əlaqəni göstərir.
Nüşabə misrasında göstərilən "Kəyan bayrağı" və "Keyqubad möhrü" ifadələri də bu titulun siyasi və simvolik əhəmiyyətini vurğulayır. Bayraq, şahın hakimiyyətinin simvolu, möhr isə onun qanuni və ali səlahiyyətinin təsdiqi kimi qəbul olunurdu. Beləliklə, Kəyan adı, sadəcə bir ad deyil, həm də güc, əzəmət və tarixi davamiyyətin təcəssümü idi.
Müasir dövrdə Kəyan adı tarixi və mədəni bir termin olaraq istifadə olunur, lakin keçmişdəki siyasi əhəmiyyətini qorumaqdadır. Bu adı daşıyan şahlar, hələ də İran tarixinin əsas şəxsləri kimi qəbul edilir və onların əsərləri, həyatları və qəhrəmanlıqları geniş müzakirə mövzusudur.