Kifayət (zərf): Bu söz "yetərlilik", "kafi olma" mənasını ifadə edir və bir işin, məsələnin həll olunması, bir ehtiyacın ödənilməsi üçün lazım olan minimum səviyyəni göstərir. Sadəcə "yetər" deməkdən daha geniş məna daşıyır, çünki həm miqdarca, həm də keyfiyyətcə yetərli olmağı nəzərdə tutur. Məsələn, "Bu pul kifayətdir" deyəndə yalnız pulun miqdarı deyil, həm də həmin miqdarın həmin alış-veriş üçün yetərli olması nəzərdə tutulur.
Kifayət sözü, həm maddi, həm də mənəvi ehtiyacların ödənilməsində istifadə oluna bilər. Məsələn, "Onun biliyi bu iş üçün kifayətdir" deyərkən, yalnız biliyin olması deyil, həm də onun keyfiyyətinin və miqdarının iş üçün yetərli olduğunu vurğulayırıq. "Bir çörək kifayətdir" deyəndə isə miqdarca yetərlilikdən danışırıq.
Ədəbiyyatda kifayət sözü tez-tez mənəvi doyma, ruhi rahatlıq mənasında da işlədilir. Misal üçün, şeirdə verilən "İnsana bir ömür kifayət deyil" misalında, ömürün qısalığına, insanın istəklərinin sonsuzluğuna işarə edilir. Burada "kifayət" sözü "yetərli" mənasından daha çox "doyurucu", "qane edici" mənasında işlənir və insanın həyatdan gözləntilərinin ömür boyu reallaşma ehtimalının aşağı olmasına işarə edir.
Beləliklə, "kifayət" sözünün mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişsə də, əsasında "yetərlilik", "kafi olma" anlayışı durur. Lakin bu yetərlilik həm miqdarı, həm də keyfiyyəti əhatə edir və bəzən də mənəvi doyma mənasını da özündə ehtiva edir.