Kiş-kiş – Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında yer alan, əsasən məcazi mənada işlənən bir sözdür. "Kiş" sözünün təkrarı olaraq qurulan bu ifadə, əsasən pis niyyət, xəstəlik, bədbəxtlik və ya digər xoşagəlməz hadisələri ifadə edir. "Kiş-kiş" sözü ilə ifadə olunan duyğu, sərtlik, kəskinlik, iyrənclik kimi hisslərlə müşayiət oluna bilər.
Atalar sözündə ("Kiş-kişlə donuz darıdan çıxmaz") olduğu kimi, "kiş-kiş" sözü bir növ lənət və ya pis bir şeyin davamlılığını, qarşısının alınmasının çətinliyini ifadə edir. Donuzun darıdan çıxmaması kimi, "kiş-kiş"in simvolizə etdiyi pislik də davamlı və qaçılmaz görünür.
İfadənin ("Kiş-kişlər olsun!") nida formasında işlənməsi arzuolunmaz bir vəziyyətin baş verməməsini diləmək mənasını verir. Bu zaman, “Allah eləməsin”, “Allah göstərməsin”, “ev-eşikdən uzaq olsun” kimi ifadələrlə bərabər işlənməsi istənin gücləndirilməsinə və vurğulanmasına xidmət edir. Bu söz birbaşa tərcüməyə imkan verməyən, mədəniyyətimizə xas ifadədir və əsasən hissləri ifadə etmək məqsədilə işlənir.
Beləliklə, "kiş-kiş" sadəcə bir söz deyil, Azərbaycan dilinin ədəbiyyatında və gündəlik danışıqda əhəmiyyətli rol oynayan, məcazi mənalar daşıyan və özünəməxsus ifadə qüvvəsinə malik bir leksik vahiddir.