Kobud sözü Azərbaycan dilində əsasən "qaba, hamar olmayan, səliqəsiz, zərif olmayan" mənalarında işlənir. Bu məna bir çox kontekstdə özünü göstərir: materialın toxumasından tutmuş, insanın davranışına və hətta cavablarına qədər.
Məsələn, "kobud parça" deyəndə hamar olmayan, qaba toxumalı bir parçadan danışırıq. Bu kobudluq toxumanın səthi strukturunda özünü göstərir, əl vuranda qaba və hamar olmayan hiss yaradır. "Kobud adam" ifadəsi isə insanın davranışının səliqəsiz, zəriflikdən uzaq, qaba və nəzakətsiz olduğunu bildirir. Bu, həm sözlərdə, həm də əməllərdə özünü büruzə verə bilər. Kəskin, əsəbi, qışqırıqla danışmaq, sayğısızlıq göstərmək, mədəniyyətdən uzaq davranışlar kobudluğun təzahürüdür.
"Kobud hərəkət" ifadəsi də buna bənzər bir məna daşıyır. Bu, şiddətli, səliqəsiz, düşünülməmiş və ya başqasına zərər verə biləcək bir hərəkət ola bilər. Bir əşyanı kobud şəkildə yerə atmaq, başqasını itələmək, fiziki güc tətbiq etmək kobud hərəkət nümunələridir.
"Kobud (z.) cavab vermək" isə qaba, nəzakətsiz, sərt və ya hörmətsiz bir cavabın verildiyini göstərir. Bu cür cavablar söhbət ədəbinə uyğun gəlmir və əks tərəfdə xoşagəlməz təəssürat yaradır. Kobud cavab, sualı verən şəxsə hörmətsizlik əlaməti kimi də qiymətləndirilə bilər.
Ümumiyyətlə, "kobud" sözü müxtəlif kontekstlərdə, həm maddi, həm də mənəvi aləmdə, qaba, hamar olmayan, nəzakətsiz və səliqəsizliyi ifadə edən geniş mənalı bir sözdür. Misal olaraq verilən "Ağca xanım zərif əlini Qaraca qıza uzatdı, o da kobud barmaqları ilə onun..." cümləsində Qaraca qızın əlinin hamarlığına və ya zərifliyinə deyil, davranışının qaba, kobud, nəzakətsiz olduğuna işarə edilir.