Kolorit (ital. colorite, əsli lat. color) sözü rənglərin və onların qarşılıqlı əlaqəsinin, bir-birinə uyğunluğunun və əhəmiyyətinin bədii təsvirdə ifadəsini bildirir. Bu, sadəcə rənglərin bir araya gəlməsi deyil, daha çox onların harmoniyası, təzadı, intensivliyi və ümumi təsiridir. Rənglərin seçimi, onların tətbiq üsulu, işıq-kölgənin düzgün paylanması, hətta rənglərin psixoloji təsiri koloritin əsas elementlərini təşkil edir.
Rəsm əsərlərində, qrafikada, mozaikada, toxuculuqda və hətta memarlıqda kolorit mühüm rol oynayır. Mütəxəssislər bir əsərin koloritinin “isti”, “soyuq”, “harmonik”, “təzadlı”, “sərt”, “yumşaq” və sair kimi keyfiyyətlərini müəyyən edə bilirlər. Bu keyfiyyətlər əsərin ümumi əhval-ruhiyyəsini, emosiyalarını, hətta mənasını dəyişə bilər. Məsələn, isti rənglərin üstünlük təşkil etdiyi bir əsər daha enerjili və coşğun, soyuq rənglər isə daha sakit və melanxolik görünə bilər.
Koloritin təsiri tamaşaçıya görünən səthdəki rənglərlə məhdudlaşmır. Rəssamın rənglərin qarşılıqlı əlaqəsini necə qurduğu, işığın rənglərə necə təsir etdiyi, fonun rənglərinə olan təsiri və hətta rənglərin müəyyən bir simvolizminin olması da koloritin zənginliyini və mürəkkəbliyini göstərir. Beləliklə, kolorit sadəcə bir texniki aspekt deyil, həm də bədii ifadənin güclü vasitəsidir. Bir əsərin koloriti onun estetik dəyərinin əsas meyarlarından biri sayılır.
Kolorit anlayışı incəsənətdən kənarda da istifadə olunur. Məsələn, “həyatın koloriti” deyəndə, həyatın rəngarəngliyi, müxtəlifliyi və maraqlı hadisələrlə zənginliyi nəzərdə tutulur. Bu, kolorit anlayışının geniş və çoxşaxəli olduğunu göstərir.