Kubizm (rus. əsli yun.): XX əsrin əvvəllərində, daha dəqiq desək, birinci rübündə meydana gələn və burjua təsviri incəsənətində inqilabi dəyişikliklərə səbəb olan bir təsviri sənət üslubudur. Kubizmin əsas xüsusiyyəti real aləmdəki obyektlərin və fiqurların təsvirini həndəsi formaların – əsasən kublar, prizmalar və silindrlərin – kombinasiyası ilə əvəz etməsidir. Bu, obyektlərin müxtəlif bucaqlardan eyni vaxtda göstərilməsi ilə yanaşı, perspektiv qanunlarının şüurlu şəkildə pozulması ilə müşayiət olunurdu.
Kubist rəssamlar üçölçülü məkanı düz səthdə təsvir etməyin ənənəvi üsullarından imtina edərək, obyektləri parçalanmış, çoxbucaqlı fraqmentlər şəklində təqdim edirdilər. Bu, baxış bucağının dəyişməsi ilə deyil, müxtəlif bucaqlardan alınmış təsvirlərin sintez edilməsi ilə əldə edilirdi. Nəticədə tamaşaçı əsəri müxtəlif istiqamətlərdən eyni zamanda görmək imkanı əldə edirdi.
Kubizm sadəcə təsvir üsulunun dəyişməsi deyildi; o, həm də fəlsəfi və estetik baxımdan əhəmiyyətli bir hadisə idi. Rəssamlar real həyatın statik və sabit görünüşündən uzaqlaşaraq, daha çox onun dinamik və çoxcəhətli təbiətini vurğulamağa çalışırdılar. Kubizm, ənənəvi perspektivə və illüziya yaradıcılığına qarşı çıxaraq, tamaşaçını əsərin quruluşunu və formasını aktiv şəkildə qavramağa təşviq edirdi. Bu üslubun yaranmasında fəlsəfə, eləcə də qabaqcıl elmlərin inkişafı mühüm rol oynamışdır.
Pablo Pikasso və Jorj Brak kubizmin ən tanınmış nümayəndələri kimi tarixə düşüblər. Onların əsərləri bu üslubun inkişafında əsas rol oynamış və sonrakı illərdə başqa incəsənət sahələrinə də öz təsirini göstərmişdir. Kubizmin müasir incəsənətə təsiri bu gün də davam edir və müasir rəssamlar tərəfindən müxtəlif formada tətbiq olunur.