Qail (ər.) sözü köhnə Azərbaycan dilində "inanmış", "razı olmuş" mənasında işlənərdi. Bu, sadəcə olaraq bir razılıq ifadəsindən daha çox, daxili qəbul etmə, inanc və razılaşmanı əhatə edən daha dərin bir məna kəsb edirdi.
Müasir dillərdəki "qəbul etmək", "razılaşmaq" kimi sözlərin hər ikisinin mənalarını özündə birləşdirən "qail" sözü, həm də duyğu və emosiyaların ifadəsində mühüm rol oynayırdı. Şairlər tərəfindən istifadə edilən bu söz, həm də həmin duyğunun intensivliyini, içdənliyin dərinliyini vurğulayırdı. Sadəcə bir fikirə razı olmaq deyil, bu fikrə tam olaraq inanan, onu öz düşüncəsində qəbul edən və iç dünyasında yer verən bir vəziyyəti ifadə edirdi.
Misal olaraq verilən şeir parçasında ("Pərvanə də sən tək şəmə maildir; Nə qədər ki, cövr eyləsə, qaildir") "qail" sözü, pərvanənin şam alovuna olan məhvinə qarşı hətta şamın ona zərər verməsinə baxmayaraq, özünün məhvinə razı olduğunu, bu vəziyyətə inanaraq qəbul etdiyini göstərir. Bu, sadəcə bir fiziki yaxınlaşma deyil, bir növ təslim olma, taleyə boyun əymə və ya daxili bir inamla qəbul etmə halıdır.
Beləliklə, "qail" sözü, müasir dilin daha sadə və neytral ifadələrindən fərqli olaraq, daha zəngin bir məna yükü daşıyan köhnə bir söz olaraq Azərbaycan ədəbiyyatında özünəməxsus yer tutur.