Qalac [rus. калач] sözü Azərbaycan dilində əsasən kömbə kimi başa düşülür. Lakin bu tərif, qalacın zəngin mədəni və tarixi kontekstini tam əks etdirmir. Sadəcə "çörək" demək kifayət etmir, çünki qalac adi bir çörək deyildi.
Tarixən qalac, xüsusilə də Şərq xalqlarının mətbəxində, xüsusi bir biçimi, ölçüsü və bəzən xüsusi hazırlanma üsulu ilə seçilən, bayram süfrələrinin bəzəyi olan, hətta ritual mərasimlərdə istifadə olunan bir növ çörək idi. Formaca adətən yuvarlaq və ya uzunsov olurdu, üstü bəzən örgülü və ya naxışlı olurdu. Əsasən buğdadan bişirilirdi, lakin reseptlər bölgədən bölgəyə dəyişirdi. Buğda unu ilə yanaşı, digər un növləri, yumurta, süd və ya su, duz və maya kimi əlavələr istifadə olunurdu. Qalacın dadı və toxuması da tərkibinə və bişirmə üsuluna görə fərqlənirdi.
Ə.Qəmküsarın misalında verilən "Dişləri tutmadı yavan qalacı; Çünki həm bərk idi və həm də acı" misrası, qalacın həmişə yumşaq və dadlı olmadığını, bəzən sərt və acı da ola biləcəyini göstərir. Bu, çörəyin keyfiyyəti ilə bağlı ola bilərdi, həmçinin istifadə olunan unun növü və ya bişirmə zamanı baş verən səhvlərlə əlaqədar ola bilərdi.
Beləliklə, qalac sadəcə bir "kömbə" deyil, tarixi və mədəni əhəmiyyətə malik, müxtəlif formalarda, ölçülərdə və dadlarda hazırlana bilən bir çörək növüdür. Rus dilindən götürülmüş bu sözün Azərbaycan mətbəxində özünəməxsus yeri və əhəmiyyəti olmuşdur.