Qanuniyyət (ərəb. قَنُونِيَّة - qanūniyya) anlayışı hüquqi sistemlərin əsas daşılarından biri olub, bir sıra əlaqəli, lakin bir-birindən fərqlənən mənaları ehtiva edir. Ən ümumi mənasında qanuniyyət, hər hansı bir hərəkətin, əməlin və ya vəziyyətin mövcud qanunvericiliyə tam uyğunluğunu, qanuna tabe olmasını ifadə edir. Bu, sadəcə qanunların varlığını deyil, həm də onların düzgün, ardıcıl və ədalətli şəkildə tətbiq olunmasını nəzərdə tutur. Yəni, qanuniyyət sadəcə "qanunlara əməl etmək" deyil, həm də qanunların özünün ədalətli və məntiqli olmasını tələb edir.
Qanuniyyətin ikinci, daha geniş mənası isə cəmiyyətin bütün sahələrində - siyasi, iqtisadi, sosial - qanunun aliliyinin təmin olunduğu bir vəziyyəti ifadə edir. Bu, qanunun hamı üçün bərabər tətbiq olunması, heç kimin qanunlardan üstün olmadığı, hakimiyyət orqanlarının da qanuna tabe olduğu bir sistemin mövcudluğunu nəzərdə tutur. Bu mənada qanuniyyət, özbaşınalıqdan, təqsirdən və ədalətsizliyə qarşı etibarlı bir qoruyucu rolunu oynayır.
Qanuniyyət anlayışı yalnız dövlətin daxili işlərinə aid deyil, həm də beynəlxalq hüquq münasibətlərinə də şamil edilir. Beynəlxalq hüququn norma və prinsiplərinə riayət etmək də qanuniyyətin tərkib hissəsidir. Qloballaşan dünyada, beynəlxalq hüququn aliliyinin təmin edilməsi qlobal qanuniyyətin gücləndirilməsi üçün əsas şərtdir.
Ümumiyyətlə, qanuniyyət həm formal, həm də material aspektlərə malikdir. Formal qanuniyyət, qanunların düzgün qəbul edilməsi və tətbiq olunması ilə bağlıdır. Material qanuniyyət isə qanunların ədalətli, ədalətli və insan hüquqlarına uyğun olmasını tələb edir. Həqiqi qanuniyyət yalnız hər iki aspektin birgə mövcudluğu ilə mümkün olur.