Qanunverici sifəti, əsasən, qanun yaradılması prosesində aktiv rol oynayan, qanunların qəbul edilməsinə səlahiyyəti olan şəxs və ya qurumu təsvir edir. Bu, sadəcə olaraq qanun yazmaqla məhdudlaşmır; qanunverici həm də bu qanunların məqsəd və əhatə dairəsini müəyyən edir, onları ictimai ehtiyaclara uyğunlaşdırır və onların icrası üçün mexanizmlər yaradır.
Qanunvericiliyin mahiyyəti yalnız qanun qəbul etməkdən daha genişdir. O, cəmiyyətin sosial, iqtisadi, siyasi və mədəni həyatını tənzimləyən normativ hüquqi aktların hazırlanması, təkmilləşdirilməsi və tətbiqi ilə bağlı mürəkkəb bir prosesdir. Bu proses, müxtəlif maraq qruplarının fikirlərinin nəzərə alınması, geniş müzakirələr və konsensusun əldə edilməsini tələb edir.
Qanunverici orqanlar, demokratik sistemlərdə xalqın iradəsini ifadə edən və qanunvericilik prosesini həyata keçirən əsas qurumlardır. Parlamentlər, qanunverici məclislər və ya digər oxşar adlarla tanınan bu orqanlar, seçilmiş nümayəndələrdən ibarətdir və onların fəaliyyəti şəffaflıq, hesabatlılıq və qanunçuluq prinsiplərinə əsaslanır. Qanunverici orqanın qəbul etdiyi qanunlar ölkənin hüquqi sisteminin əsasını təşkil edir və vətəndaşların hüquq və azadlıqlarını müəyyən edir.
Tarix boyu qanunverici orqanların təşkili və fəaliyyət formaları dəyişmiş, lakin əsas məqsədi – cəmiyyətin tənzimlənməsi və inkişafının təmin edilməsi – həmişə sabit qalmışdır. Müasir dövrdə qloballaşma və texnoloji inkişaflar qanunvericiliyin qarşısında yeni çağırışlar yaradır və bu da qanunvericilərin daha çevik, innovativ və ictimai ehtiyaclara həssas olmasını tələb edir.