Qəlbilənmək (f. məh.) sözü sadəcə "yüksəlmək", "ucalmaq", "yuxarı qalxmaq" və ya "yüksəklərə qalxmaq" mənalarını ifadə etməkdən daha çoxdur. Bu, daha çox metaforik bir ifadə olub, ruhun, duyğuların, hisslərin və ya düşüncələrin yüksəlməsini, ucalmasını, bir növ "səmaya doğru uçmasını" təsvir edir. Fiziki yüksəlişdən daha çox, daxili bir vəziyyəti, ruhani bir təcrübəni ifadə edir.
Misal olaraq, "Mən aşiq qəlbiləndim" cümləsindəki "qəlbilənmək" sadəcə bədənin yuxarı qalxması yox, aşiq olmaq hissinin güclənməsi, sevgidən doğan həyəcan və xoşbəxtliyin insanı ruhani cəhətdən yüksəltməsi, daxili bir ucalma, bir "uçma" təcrübəsini ifadə edir. Bu, insanın həyatına, dünyaya tamamilə yeni bir perspektivdən baxmasına, daha yüksək bir səviyyəyə qalxmasına səbəb olan bir prosesdir.
"Ay doğdu qəlbiləndi" cümləsində isə ayın doğması ilə əlaqəli duyğu və təəssüratların yüksəlməsi, ruh halının aydınlaşması, daxili bir nurlanma və sükunət hissini ifadə edir. Ayın görünüşü bir vasitə, bir simvol olaraq bu daxili ucalmanı, bu "qəlbilənməni" ifadə etmək üçün istifadə olunur. Bu, təbiətlə əlaqənin, insanın daxili dünyası ilə kənar aləm arasındakı harmoniyanın ifadəsidir.
Beləliklə, "qəlbilənmək" sözü sadə bir hərəkət feli deyil, daha çox bir şairanə ifadə, bir metafora olub, ruhani yüksəlişi, daxili bir ucalmanı, hislərin və duyğuların güclənməsini və yüksək səviyyəyə çatmasını ifadə edir. Bu sözün istifadəsi əsərlərə poetik bir gözəllik, dərinlik və məna əlavə edir.