Qunduş (lat. Aconitum) – Azərbaycan florasının zənginliyini təşkil edən, həm gözəl görünüşü, həm də təhlükəli təsiri ilə seçilən bir bitkidir. "Zəhərli yabanı ot" tərifi onun mahiyyətini qısaca ifadə etsə də, bu bitkinin sirrini tam açmır. Qunduş cinsinə aid bitkilər, əsasən, hündür dağlıq ərazilərdə, rütubətli və kölgəli yerlərdə bitir. Onların boyu 50 sm-dən 2 metrə qədər dəyişə bilir. Gövdəsi düz, yarpaqları dərin bölünmüş, çiçəkləri isə müxtəlif rənglərdə (mavi, bənövşəyi, ağ) və qalın salxım şəklində olur. Bu gözəlliyin altında isə güclü zəhər gizlənir.
Qunduşun zəhərliliyi əsasən onun tərkibindəki alkaloidlərə, xüsusilə də akonitinə bağlıdır. Akonitin çox güclü bir neyrotoksindir və hətta kiçik miqdarda qəbul edilməsi də ölümcül nəticələrə səbəb ola bilər. Tarixən qunduşdan müxtəlif məqsədlərlə istifadə olunsa da, həmişə böyük ehtiyatla yanaşmaq lazım idi. Bəzi xalqlarda qunduşdan ox uclarının zəhərlənməsində və ovda istifadə olunurdu, digərlərində isə xəstəliklərin müalicəsində çox kiçik dozalarda tətbiq olunurdu. Ancaq bu istifadə, həkim nəzarəti olmadan olduqca təhlükəlidir.
Müasir dövrdə qunduşun tibbdə istifadəsi məhduddur və yalnız yüksək ixtisaslaşmış mütəxəssislər tərəfindən ciddi nəzarət altında aparılır. Qunduşun farmakoloji tədqiqatları davam edir və onun tərkibindəki bioaktiv maddələrin müalicəvi potensialı araşdırılır. Lakin bu bitkinin zəhərli xüsusiyyətlərini unutmaq olmaz. Qunduşla təmasdan sonra əlləri yaxşıca yumaq, bitkini ağız yolundan qəbul etməmək və uşaqların ona yaxınlaşmamasına diqqət yetirmək olduqca vacibdir.
Beləliklə, qunduş sadəcə "zəhərli yabanı ot" deyil, təbiətin həm gözəl, həm də təhlükəli bir möcüzəsidir. Onunla bağlı hər hansı bir fəaliyyət xüsusi biliklər və ehtiyat tələb edir.