Qüsur (ərəbcədən) sözü, sadəcə "eyib" və ya "nöqsan"dan daha çox mənaya malikdir. O, bir şeyin tam olmaması, idealından kənara çıxması, çatışmazlığı, eksikliyini ifadə edir. Bu çatışmazlıq fiziki, mənəvi, estetik və ya funksiyonal xarakterli ola bilər.
Məsələn, bir qabın qırılmış bir hissəsi fiziki qüsurdur; bir insanın xasiyyətindəki əsəbilik mənəvi qüsurdur; bir əsərin estetik cəhətdən zəif tərəfləri estetik qüsurdur; bir cihazın düzgün işləməməsi isə funksiyonal qüsurdur. Beləliklə, qüsur, səhv, çatışmazlıq, tam olmamazlıq kimi bir sıra anlayışları özündə əks etdirir.
Ədəbiyyatda qüsur, həm fiziki, həm də mənəvi nöqsanları ifadə etmək üçün istifadə olunur. Misal olaraq, gözəl bir qızın kiçik bir ləkəsi fiziki qüsur sayıla bilər, anlayışsız bir adamın əxlaqi çatışmazlığı isə mənəvi qüsurdur. Hər iki halda da, qüsur tam olmama, idealından kənara çıxmanı bildirir.
Maraqlı bir cəhət də budur ki, bəzən qüsurlar bir şeyə özünəməxsus bir cazibə qata bilər. Mükəmməllik həmişə cəlbedici olmasa da, kiçik qüsurlar bir şeyə insani bir toxunuş verə və onu daha sevimli edə bilər. Bu baxımdan, qüsur mütləq mənfi bir anlayış deyildir; kontekstdən asılı olaraq müsbət mənalar da daşıya bilər.
Sözün ədəbiyyatda istifadəsinə nəzər salsaq, verilən misal ("Yox gözəlliyinə qüsur, bahana") da buna dəlalət edir. Burada gözəllikdə heç bir qüsurun olmaması vurğulanır, bu da öz növbəsində qüsurun mənfi bir hal olduğunu göstərir.