Qüsursuzluq: İnsan və ya şeylərin hər hansı bir çatışmazlıq, qüsur, nöqsan, eyib və ya mənfi cəhətdən tamamilə azad olması vəziyyətidir. Bu, mükəmməllik anlamına gəlir, lakin mükəmməllik qədər qeyri-müəyyən və subyektiv bir anlayış deyildir. Qüsursuzluq, obyektiv olaraq ölçülə bilən, müəyyən edilə bilən standartlara əsasən müəyyən edilə bilər. Məsələn, bir mexanizmin qüsursuzluğu onun bütün hissələrinin düzgün işləməsi və heç bir nasazlıq göstərməməsi ilə ölçülə bilər.
Qüsursuzluğun insanlara tətbiqi isə daha mürəkkəbdir. Bir insanın qüsursuzluğu, onun fiziki, əqli, əxlaqi və sosial cəhətdən hər hansı bir çatışmazlıqdan azad olması deməkdir. Bu, həm də insanın özünü idarəetmə bacarığı, mənəvi dəyərlərə sadiq olması və başqaları ilə harmoniyada yaşama qabiliyyəti ilə sıx bağlıdır. Əlbəttə ki, mükəmməl insan anlayışı idealist bir konsepsiyadır və real həyatda qüsursuz insan tapmaq mümkün deyil. Hər kəsin öz qüsurları və çatışmazlıqları vardır. Lakin, qüsursuzluq ideyası insanları özünü inkişaf etdirməyə, öz nöqsanlarını aradan qaldırmağa və daha yaxşı olmağa təşviq edir.
Qüsursuzluq, eyibsizlik, nöqsansızlıq və mükəmməllik kimi anlayışlarla sıx əlaqəli olsa da, onlardan bir qədər fərqlənir. Eyibsizlik və nöqsansızlıq daha çox xarici görünüşə, maddi cəhətlərə yönəlmişdir, halbuki qüsursuzluq daha geniş bir anlayış olub, insanın daxili keyfiyyətlərini də əhatə edir. Mükəmməllik isə daha çox hədəf, ideal, qütb nöqtəsi kimi başa düşülür, halbuki qüsursuzluq, daha çox müəyyən bir vəziyyəti, vəziyyətin tamlığını ifadə edir. Beləliklə, qüsursuzluq, mükəmməllik axtarışında olan insan üçün əsas hədəf olaraq deyil, daha çox bu axtarışın qiymətləndirilmə meyarı kimi qəbul edilə bilər.