Ləmə sözü Azərbaycan dilində, əsasən kənd yerlərində geniş yayılmış bir termindir. Əvvəllər, xüsusilə də köhnə evlərdə, tavandan bir qədər aşağıda divar boyunca uzanan və müxtəlif əşyaların, qab-qacaqların, yaxud digər əşyaların yerləşdirilməsi üçün hazırlanmış bir növ rəf və ya cərgə kimi təsvir edilə bilər.
Ləmənin materialı əsasən istifadə olunan imkanlardan asılı olaraq dəyişirdi. Kərpic, taxta, palçıq kimi materiallardan hörülər, düzəldilir, bəzən də sadəcə olaraq divara taxtalar çəkilməklə yaradılırdı. Ləmənin eni və uzunluğu evin ölçüləri və ehtiyaclara uyğun müəyyən edilirdi. Bəzən bir neçə ləmə üst-üstə düzülərək daha çox saxlama yeri yaradılırdı.
Ləmənin funksiyası sadəcə əşyaların saxlanması ilə məhdudlaşmırdı. O, həmçinin evin memarlıq strukturunun da bir hissəsi idi və məişət həyatının təşkilində mühüm rol oynayırdı. Ləmənin üzərində qablar, quru ərzaqlar, toxuculuq məmulatları, hətta kiçik əşyalar saxlanıla bilərdi. Beləliklə, ləmə, sadə görünüşünə baxmayaraq, ev təsərrüfatının əhəmiyyətli bir tərkib hissəsi sayılırdı.
Müasir dövrdə ləmənin istifadəsi azalsa da, o, hələ də bəzi kənd evlərində və ya etnoqrafik məkanlarda rast gəlinir. Ləmənin mövcudluğu keçmişin yaşayış tərzinə, sadəliyə və praktiki həyat fəlsəfəsinə işarə edir. Bu baxımdan, ləmə sadəcə bir rəf deyil, mədəni irsin bir parçası kimi də qiymətləndirilə bilər.