Lüm-lüm sözü Azərbaycan dilində zərf məsdəri olaraq işlənir və əsasən "bütöv-bütöv, parçalanmadan, bir parça halında" mənasını verir. Bu məna, sözün kökünə, yəni "lüm"ə bağlı olaraq, "bir yerdə toplaşmış, bir-birinə yapışmış" kimi təsəvvürlə əlaqələndirilir. Yəni, bir şeyin bütöv, parçalanmamış və ya bir-birinə sıx bağlanmış halda olması lüm-lüm ifadəsi ilə ifadə olunur.
Q.Zakirin misalında olduğu kimi, "Özü lüm-lüm udur batində, amma; Zahirdə dediyi mənaya bir bax" ifadəsində lüm-lüm, şairin iç dünyasının bütövlüyünü, daxili hisslərinin bir-birinə sıx bağlı olmasını, səlis və vahid bir halda olmasını təsvir edir. Bu isə zahiri görünüşlə ziddiyyət təşkil edir. Beləliklə, lüm-lüm sözü yalnız fiziki bütövlüyü deyil, həm də mənəvi bütövlüyü, birliyi, daxili uyğunluğu ifadə edə bilir.
Lüğətlərdəki qısa izahların əksinə olaraq, "lüm-lüm" sözünün daha geniş məna çalarlarına toxunmaq olar. Məsələn, əşyanın səliqəli, düzgün, yığcam şəkildə düzülməsini də ifadə edə bilər. Bir növ, "sıx-sıx", "möhkəm-möhkəm" və ya "tam-tam" sözlərinin sinonimi kimi qəbul edilə bilər, lakin bu sinonimlərdən fərqli olaraq, daha çox daxili birliyi, bütövlüyü vurğulayır.
Ümumiyyətlə, "lüm-lüm" sözü nadir hallarda işlənsə də, ədəbi dildə, xüsusilə poetik ifadələrdə özünəməxsus bədii təsir gücünə malikdir. Onun istifadəsi mətnə dərinlik, rəngarənglik və ifadəlilik qatır. Bu səbəbdən, bu sözün mənasını daha geniş və dərin şəkildə araşdırmaq, Azərbaycan dilinin zənginliyinin daha yaxşı dərk edilməsi üçün vacibdir.