Səlis (ərəbcə سَليِس - səlis - hamar, rəvan mənasında) sifəti əsasən nitq, yazı, üslub və s. üçün işlənir və "rəvan, axıcı, aşıb-daşan, maneəsiz, hər cəhətdən mükəmməl, qüsursuz" mənalarını ifadə edir. Sözün kökünə nəzər saldıqda "hamarlıq", "asılıq", "rahatlıq" kimi semantik komponentlərin olduğunu görürük. Bu səbəbdən səlislik, sadəcə olaraq qrammatik cəhətdən düzgünlük deyil, həm də məzmunun açıq, aydın, anlaşıqlı və oxucu/dinləyici üçün rahat qavranıla bilən formada təqdim olunması deməkdir.
Səlis şeir, məsələn, yalnız qafiyə və vəzn baxımından mükəmməl deyil, həm də dilinin sərrast, obrazlı və məcazi ifadələrlə zəngin olması ilə seçilir. Mövzunun səlis təqdimatı oxucunun/dinləyicinin əsərin məzmununu asanlıqla qavramasına, əsərin əsas ideyasını tez başa düşməsinə kömək edir. Səlis nitq dinləyicinin diqqətini cəlb edir və onu tamamilə əsərin məzmununa yönəldir. Çünki səlis nitqdə heç bir anlaşılmazlıq, qarışıqlıq və ya maneə yoxdur.
Sözün işlənmə dairəsi genişdir. "Səlis mətn", "səlis tərcümə", "səlis yazı tərzi", "səlis danışıq", "səlis məntiq", "səlis süjet xətti" kimi ifadələr dilin müxtəlif sahələrində rast gəlinir. Bu ifadələrin hamısında "asandır", "çətinlik yaratmır", "rahatlıqla başa düşülür" mənaları ön plana çıxır. Səlislik, sadəcə grammatika və üslubiyyat normalarına uyğunluq deyil, həm də əsərin bütövlükdə mükəmməl və səlis olmasını təmin edən amillərin vəhdətidir.
Bir misal olaraq, "Səlis şeir" ifadəsini nəzərdən keçirək. Bu ifadə şeirin yalnız quruluşunun və dilinin mükəmməl olduğunu deyil, həm də obrazlılığının, ritminin və ümumi təəssüratının oxucuya rahat və zövqlü təsir etdiyini bildirir. Səlislik, əsərin əsas ideyasını səlis və aydın şəkildə ifadə etmə qabiliyyətini və məlumatın rahat qavranılmasını təmin edir.