Lütf (ər. lutf) – klassik Azərbaycan ədəbi dilində geniş istifadə olunan bir sözdür. Sadəcə "iltifat" və ya "mərhəmət" mənalarından daha geniş bir anlam spektrini əhatə edir. Lütf, bir kəsin başqasına qarşı göstərdiyi xoş münasibətin, alicənablıq və mehribanlığın, yumşaqlığın və hətta bağışlayıcı olmanın ifadəsidir. Bu, sadəcə sözlə deyilən bir iltifat deyil, həm də davranışda, hərəkətdə özünü göstərən bir hissidir. Bir insana olan qayğı, diqqət və hörmət də lütfün tərkib hissələrindən sayıla bilər.
Lütfün mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilir. Bəzən sadə bir xeyirxahlıq, bəzən isə Allahın mərhəməti mənasında işlədilir. Misal üçün, "Allahın lütfü ilə" ifadəsi, Allahın mərhəmət və xeyir-duası ilə baş verən hadisələrə işarə edir. Kimsənin öz gücü və bacarığı ilə deyil, Allahın lütfü ilə nail olduğu bir uğurdan danışarkən bu ifadədən istifadə olunur.
Ədəbiyyatda lütf, şairlərin və yazıçıların tez-tez istifadə etdiyi bir ifadə vasitəsidir. Onlar lütfü şərəf, hörmət, qayğı və hətta sevgi kimi duyğuları ifadə etmək üçün istifadə edirlər. Vaqifin misalında olduğu kimi, "haqdan dilər lütfü kərəmlər" ifadəsi öz ədalətinin tanınması və hörmətlə qarşılanması üçün haqqdan kömək diləməyi ifadə edir. Bu, sadəcə bir xahiş deyil, haqq-ədalətin bərqərar olmasına inam və ümidin ifadəsidir.
Beləliklə, lütf, sadəcə lüğətlərdə verilən qısa izahdan daha çox, zəngin mənalara malik, dərin emosional yük daşıyan və Azərbaycan mədəniyyətinin ədəbi dilinin ayrılmaz hissəsi olan bir sözdür.