Majör (fr. majeur) musiqi nəzəriyyəsində tonika, büyük terts və kvaintadan təşkil olunan üç səsli akkord növüdür. Bu akkordun səsləri arasında xüsusi bir münasibət mövcuddur ki, bu münasibət eşidənə ümumilikdə şənlik, parlaqlıq və nikbinlik hissi oyadır. Majör akkord, musiqi əsərinin əsas tonikasını təyin edir və əsərin ümumi əhval-ruhiyyəsinə güclü təsir göstərir.
Majör akkordun quruluşu böyük terts intervalının iki dəfə təkrarlanması ilə əmələ gəlir. Yəni, tonikadan başlayaraq, əvvəlcə böyük terts intervalı (4 yarım ton) yuxarı, sonra yenidən böyük terts intervalı yuxarı doğru hərəkət etməklə akkordun səsləri tapılır. Bu səslərin bir-birinə nisbəti onlarda yüksək səslənmə və enerji duyğusu yaradır. Minor akkorddan fərqli olaraq, majör akkordda səslər arasında daha geniş intervallar mövcuddur, bu da onların daha açıq və aydın səslənməsinə səbəb olur.
Tarix boyu majör akkord müxtəlif mədəniyyətlərdə müsbət emosiyalar, sevinc, qələbə və ümidlə əlaqələndirilib. Musiqi əsərlərində majör tonallıq ümumiyyətlə sevincli, enerjili və optimist əhval-ruhiyyəni ifadə etmək üçün istifadə olunur. Lakin, bu həmişə belə deyildir. Bəzi hallarda, majör akkord ironiya və ya hətta kədər kimi mürəkkəb emosiyaları ifadə etmək üçün də istifadə oluna bilər. Bütün bunlar əsərin üslubundan, kontekstindən və bəstəkarın ifadə etmək istədiyi emosional məzmunundan asılıdır.
Beləliklə, majör sadəcə bir musiqi terminindən çox, musiqi dilinin vacib bir elementidir ki, o da əsərin əhval-ruhiyyəsini, duyğularını və mənasını ifadə etməkdə mühüm rol oynayır. Onun əksi olan minor akkordla müqayisədə majör akkord daha parlaq, şən və nikbin bir atmosfer yaradır.