Minor (ital. minōre) musiqi nəzəriyyəsində kiçik tersiya əsasında qurulmuş akkord və ya ladı bildirir. Bu, səslərin aralarındakı ton intervalının (məsafənin) xüsusi bir quruluşunu əks etdirir. Major lad ilə müqayisədə minor ladda birinci dərəcəli səsdən üçüncü dərəcəli səsə qədər olan interval kiçik tersiya (1½ ton) olur, halbuki major ladda bu interval böyük tersiya (2 ton) təşkil edir. Bu fərq minor ladın səs boyalarını, ümumilikdə, daha kədərli, hüznlü, melanxolik və ya düşüncəli edir. Lakin bu, mütləq deyil. Minor ladın müxtəlif növləri (məs: harmonik minor, melodik minor) və kontekstindən asılı olaraq müxtəlif duyğular ifadə edə bilər - hətta şənlik və enerji belə.
Terminin etimologiyasına nəzər salsaq, minōre sözü italyan dilindən götürülmüşdür və "kiçik" mənasını verir. Bu, ladın əsasını təşkil edən səslərin aralarındakı kiçik tersiya intervalına işarədir. Musiqi tarixində, xüsusilə Barokko və Klassik dövrlərdə, minor lad tez-tez kədər, hüzn və ya dramatik hisslərin ifadəsində istifadə olunurdu. Ancaq Romantik dövr və sonrakı dövrlərdə minor ladın ifadə imkanları daha da genişlənmişdir. Müasir musiqidə isə minor ladın istifadəsi sərbəstdir və müəllifin ifadə etmək istədiyi duyğu və əhval-ruhiyyədən asılıdır.
Minor ladın müxtəlif cümlələrdə necə işləndiyi nümunələrlə göstərilə bilər:
- "Kompozisiyanın əsas motivi minor ladda yazılmışdı, bu da əsərin ümumi kədərli əhval-ruhiyyəsini vurğulayırdı."
- "Musiqi parçasının ikinci hissəsində major lad yerini minor lada buraxdı, beləcə melodiya daha dramatik və əsrarəngiz hala gəldi."
- "Bəzi müasir bəstəkarlar minor ladın qeyri-adi harmonik imkanlarından istifadə edərək yeni və maraqlı səs boyaları yaradırlar."
Qısaca desək, "minor" sadəcə bir musiqi terminindən çoxdur; o, səslərin quruluşunu, və nəticədə, musiqinin ifadə gücünü dəyişdirən bir vasitədir. Onun duyğu və əhval-ruhiyyə ilə bağlılığı, əsasən tarixi konvensiyalar və əsərin üslubundan qaynaqlanır, lakin müasir musiqidə bu qayda o qədər də sərt deyil.