Mehparə sözü klassik Azərbaycan ədəbiyyatında geniş istifadə olunan bir termindir və "mahparə" sözünün sinonimidir. Lüğətlərdə sadəcə yanağın qırmızı rənginə işarə edilsə də, mənası daha zəngin və simvolikdir.
Mehparə, sadəcə yanağın qırmızı və ya solğun çəhrayı rəngini deyil, həm də gənc qızın təravətini, gözəlliyini və cəlbediciliyini ifadə edir. Yanağın bu xüsusi rəngi, əsasən, qızarma, heyacan və ya sevincdən yaranır və bu da mehparənin emosional bir yük daşıdığını göstərir. Yəni, mehparə sadəcə fiziki bir xüsusiyyət deyil, həm də daxili halın əksidir.
Misal olaraq verilən şeir parçasında "şəminə hüsni-Yusifin pərvanədir; Çox könüllər yəğmalandı sən yüzi-mehparədən" misraları mehparənin cazibəsini və təsirini vurgular. Yusifin gözəlliyinə bənzədilən mehparə, bir çox qəlbi fəth edəcək qədər cəlbedicidir. Burada mehparə yalnız fiziki gözəllik deyil, həm də ruhun təmizliyi və cəlbediciliyini ifadə edir.
Beləliklə, mehparə sözü klassik ədəbiyyatda sadəcə bir termin deyil, həm də şairlərin yaradıcılıq gözləri ilə görülmüş gözəllik və cazibənin simvoludur. Onun mənasını yalnız yanağın rəngi ilə məhdudlaşdırmaq düzgün deyil. Bu sözün arxasında çox daha dərin və ədəbi bir məna gizlənir.