Məcusi sifəti ərəb mənşəli olub (مَجوسي), zərdüştiliyə, yəni atəşpərəstliyə sitayiş edən şəxsi, və ya bu dinə mənsub olanı ifadə edir. Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında və tarixi mənbələrdə tez-tez rast gəlinən bu termin, sadəcə olaraq "atəşpərəst" mənasını vermir. Əslində, "məcusi" sözü daha geniş bir mədəni və dini kontekstdə istifadə olunmuşdur.
Zərdüşt dininin özünəməxsus ibadət formaları, əxlaqi prinsipləri və kosmologiyası vardı. Məcusilər atəşi müqəddəs sayır, ona ibadət edir və onu əbədi həyatın simvolu kimi qəbul edirdilər. Ancaq "məcusi" termini sadəcə atəşə sitayişlə məhdudlaşmır. Bu termin, həmçinin Zərdüşt dininin ənənələrinə, adət-ənənələrinə və əxlaqi dəyərlərinə bağlı olan insanları də əhatə edirdi.
Tarix boyu, "məcusi" sözü müxtəlif mədəniyyətlərdə müxtəlif konnoatasiyalarla istifadə edilmişdir. Bəzən hörmət və ehtiram ifadə edərkən, bəzən də qeyri-müsəlmanlara qarşı istifadə olunan bir qarşıdurma ifadəsi kimi qəbul edilib. Ona görə də, bu termini istifadə edərkən tarixi kontekstini nəzərə almaq vacibdir.
Qısacası, "məcusi" sözü sadəcə bir dini tərifdən çox daha çoxdur. O, zəngin bir tarixi, mədəni və dini irsin daşıyıcısıdır və Zərdüşt dininin təmsilçiləri ilə bağlı mürəkkəb bir anlayışdır.