Mədəcik (lat. ventriculus) ürəyin əsas işçi hissələrindən biri olub, qanın bədənə və ya ağciyərlərə güclü şəkildə vurulmasını təmin edir. Sadəcə "ürəyin, qan damarları ilə hərəkətini nizama salan hissəsi" ifadəsi onun əsas funksiyasını tam əks etdirmir. Mədəciklər passiv olaraq qanı yönləndirmirlər, əksinə, güclü kas kontraksiyaları ilə qanı aorta və ya ağciyər arteriyasına atırlar.
İnsan ürəyi iki mədəcikdən ibarətdir: sol və sağ mədəcik. Sağ mədəcik ağciyərlərdən qayıdan oksigensiz qanı ağciyər arteriyası vasitəsilə ağciyərlərə göndərir ki, orada oksigenlə zənginləşsin. Sol mədəcik isə ağciyərlərdən oksigenlə zənginləşmiş qanı aorta vasitəsilə bədənin bütün hissələrinə paylayır. Bu iki mədəciyin ölçüləri və quruluşu fərqlidir: sol mədəcik sağ mədəcikdən daha güclü və qalındır, çünki bədənə qanı daha uzaq məsafələrə ötürmək üçün daha güclü bir sıxılma qüvvəsi tələb olunur.
Mədəciklərin divarları güclü ürək əzələsindən (miokard) təşkil olunmuşdur. Bu əzələ liflərinin mütəşəkkil düzülüşü və ritmik yığılması qanın effektiv şəkildə vurulmasını təmin edir. Mədəciklərin daxili səthində trabekullar adlanan əzələ çıxıntıları vardır ki, bunlar qanın daha effektiv bir şəkildə axmasına kömək edir. Mədəciklərin işləməsi ürək klapanları vasitəsilə tənzimlənir – bunlar qanın yalnız bir istiqamətdə axmasını təmin edir və mədəciklərin boşaldıqdan sonra qanın geri qayıtmasının qarşısını alır.
Mədəciklərin düzgün fəaliyyəti insan sağlamlığı üçün çox vacibdir. Onların funksiyasında yaranan hər hansı bir pozğunluq, məsələn, ürək çatışmazlığı və ya ürək qüsuru, ciddi sağlamlıq problemlərinə səbəb ola bilər. Müasir tibbdə mədəciklərin işini qiymətləndirmək üçün müxtəlif üsullar mövcuddur, bunlara elektrokardioqrafiya (EQK), ekokardioqrafiya və s. daxildir. Bu üsullar həkimlərə mədəciklərin fəaliyyətini dəqiq müəyyən etməyə və lazımi müalicəni tətbiq etməyə kömək edir.